27 Σεπ 2009

πριν την ανατολή


Την ώρα που ο Ωρίωνας είναι στο κέντρο του ουρανού

ξέρεις ότι αρχίζει να χαράζει

σε λίγο θα δεις και την Αφροδίτη

Το κεφάλι σου γεμάτο αστέρια

Ξημερώνει

κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, μοβ, μπλε..

Αριστερά του βράχου γεννιούνται μικρά σύννεφα

ταξιδεύουν αργά προς το νότο και σε λίγο διαλύονται

Φεύγουν τα χρώματα κι ο Ήλιος ακουμπάει στο βράχο

κάθε μέρα και πιο νότια

στο τέλος του μήνα

θα βγει από τη θάλασσα..

ο χορός της σακούλας

Νύχτα στη Χώρα, λίγο πριν κλείσουν τα καταστήματα. Κρύο και βοριάς. Περιμένω στο πεζούλι απέναντι από το Δημοτικό να αδειάσει το καρτοτηλέφωνο. Διαγώνια το σουβλατζίδικο, τα τραπεζάκια άδεια, μόνο ένας γέρος με μπαστούνι κάθεται δίπλα στην είσοδο. Ανάμεσα μας μια σακούλα σκουπιδιών αφημένη στο δυνατό άνεμο, σηκώνεται ψηλά, κατεβαίνει, έρχεται κοντά μου, πηγαίνει προς το γέρο. Κοιταζόμαστε, ένα ελαφρύ χαμόγελο σπάει την αμηχανία των προσώπων μας.

Σταματάει μπροστά του, στην αρχή αβέβαια και μετά με την ενθουσιώδη και άτσαλη σιγουριά πιτσιρικά την σπώχνει ψηλά με το μπαστούνι του. Στροβιλίζεται πάλι ανάμεσά μας, κοιταζόμαστε και πάλι χαμογελάμε. Και πάλι στέκεται μπροστά του και πάλι την ωθεί ψηλά.

2-3 λεπτά κράτησε η χορογραφία της σακούλας, την τρίτη φορά που στάθηκε μπροστά του την ακινητοποίησε στο πόδι του τραπεζιού, μετά σηκώθηκε και περπάτησε προς τα πάνω χωρίς να με κοιτάξει.

Το τηλέφωνο άδειασε και έφυγα από το πεζούλι.

χωρίς ταβάνι δίπλα στα κρίνα




Χαμηλώνει ο Ήλιος

στη ρίζα του βράχου

Στο Νότο γυαλίζει η θάλασσα

και βαθαίνουν οι σκιές

Διάτρητος σαρώνομαι από την άμμο

τα κρίνα ανοιγοκλείνουν στο φως

 

Η Γη είναι πάντα στρογγυλή

και τα αστέρια χιλιάδες

 

Τώρα που τα βήματα μπαίνουν σε σειρά τρέχοντας

και τα ονόματα αλλάζουν (και πάλι;)

καινούργιες λέξεις

θα ξαναμοιράσουν τον κόσμο

Κι ο Δίας πάντα θα φέγγει την ιστορία μας

μετά τη βροχή





Μετά από 5 ώρες βροχής, αποκλεισμένοι στην Χώρα, επιστρέψαμε.

Ο ουρανός σιγά σιγά στέγνωνε. Σαν τα σαλιγκάρια βγήκαν όλοι στην παραλία, το ουράνιο τόξο μόλις που ξεπρόβαλε ανάμεσα στα σύννεφα που έτρεχαν προς το νότο. Όλα άλλαζαν συνεχώς, το φως, ο αέρας, τα σύννεφα, η θάλασσα, η θερμοκρασία, καθώς ο σιρόκος γύριζε σε βοριά. 

Με τις αισθήσεις τεντωμένες, τριγυρνούσα στο τρισδιάστατο τοπίο. 

μακρύς αποχαιρετισμός





Κατέβηκαν 3 ανέβηκαν περίπου 80. Το πλοίο ήταν έτοιμο να φύγει 15 λεπτά νωρίτερα, έτσι ο αποχαιρετισμός ήταν μακρύς στην άδεια προβλήτα. 
Ψηλά, ο ουρανός φορτωμένος με άσπρα σύννεφα ακίνητα σαν φωτογραφία. Στην μονοτονία του τσιμέντου 10 άνθρωποι στη σειρά, απέναντι από το μεγάλο άσπρο πλοίο. Όλοι αποχαιρετούσαν όλους, αλλά και την ίδια την "στιγμή" που ακίνητη κράτησε 13 λεπτά.
Το πλοίο έφυγε 2 λεπτά νωρίτερα.
Σε λίγο ξεκίνησε ψιλόβροχο που σιγά σιγά έγινε βροχή.

8 φωτογραφίες από την Ανάφη, μια ανατολή και μια αντανάκλαση









26 Σεπ 2009

η ωραιότερη αφίσα


η ωραιότερη αφίσα του καλοκαιριού
στη Χώρα της Νάξου

3+3 φωτογραφίες από τη Νάξο







στις απέραντες δυτικές αμμουδιές
οι αισθήσεις πάλλονται
ο κόσμος μικραίνει και μεγαλώνει ταυτόχρονα

στα ορεινά
εκεί που οι πέτρες είναι μάρμαρο
το τοπίο είναι μεταφυσικό
οι δύο διαστάσεις, τρεις 
και τρεις, πολύ περισσότερες


3 φωτογραφίες από τη Σύρο





είναι τόσο έντονη και "όμορφη" η Ερμούπολη
που εκμηδενίζει το υπόλοιπο νησί
δεν υπάρχει Σύρος, κάτι ξερά βουνά με άσχημα σπίτια
μπερδεμένο προαστιακό τοπίο
λερωμένο και χωρίς χαρακτήρα
"ισοπεδώνεται" αμέσως από την σκηνική "καθαρότητα"
της Ερμούπολης-καρποστάλ

25 Σεπ 2009

8 φωτογραφίες από τον Άη Στράτη









Η μονοτονία της βελανιδιάς..
Λόφοι με ξερά χορτάρια, βελανιδιές, κατσίκια, βράχια και χωματόδρομους
Λαγκαδιές που πέφτουν στη θάλασσα - δυτικά, 
σχηματίζοντας μικρές αμμουδιές
που σβήνουν τον ήλιο

Ο νέος οικισμός φτιαγμένος μετά το σεισμό του '68
σαν στρατόπεδο, με τα μικρά σπίτια 
μεταποιημένα και εξανθρωπισμένα από τους κατοίκους

και η εξορία 
σφυνομένη στο χώμα και στις μνήμες
φωνάζει βουβά στο νέο μουσείο

1 φωτογραφία από τα Ψαρά


περαστικός για τον Άη Στράτη
πάνω σε μια παρωδία πλοίου
θυμήθηκα περασμένα καλοκαίρια
στη μικρή αμμουδιά 
κάτω απ' το ξωκλλήσι
με μικρά ποντίκια, φοβισμένα πρόβατα
διάφανα νερά και διάφανες ψυχές
..

8 Σεπ 2009

προσεχώς

σε λίγες μέρες πολλές νέες φωτογραφίες και κείμενα

για την ώρα
είμαι χαμένος..
και χαμένος στις Κυκλάδες