για να φτάσεις στην παραλία, περνάς από ελιές, μαστιχόδεντρα, συναντάς άντρες ντυμένους κυνηγούς και αυτοκίνητα με κλούβες σκυλιών. μπαίνεις σε έναν χωματόδρομο πάλι με μαστιχόδεντρα κι ελιές, περνάς το σπίτι του βασίλη, που έχει κάνει τα βράχια να ανθίσουν, τελειώνει ο χωματόδρομος και μπαίνεις στην κοίτη ενός ξεροπόταμου· κάθε χρόνο στενεύει το πέρασμα, θερεύει η άγρια βλάστηση κι η άγρια ομορφιά, μυρίζει φασκόμηλο και θάλασσα που ακόμα δεν βλέπεις. τρίβεσαι στις πικροδάνες και στους θάμνους, κάτω από τα ψηλά βράχια, και ξαφνικά σε ένα γύρισμα του μονοπατιού σε τυφλώνει η θάλασσα· και το μικρό πέτρινο που αιθαίρετα κάποτε χτίστηκε, όμορφο μοιάζει.
τα δυο αλμυρίκια μεγάλωσαν λίγο, η θάλασσα ζεστή γυαλίζει τις πέτρες. στη μια άκρη μια σκηνή, μια αιώρα και ένα νεαρό ζευγάρι που έχει χρόνο και ομορφιά, ξεκίνησε από τη γαλλιά πριν από μήνες και θα φτάσει στη γεωργία κάποτε.
