25 Δεκ 2020
29 Οκτ 2020
20201029 το αυτοκινητάκι
στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τέλη του εβδομήντα, χρειάστηκε να με πάει η μάνα μου στην αθήνα. λίγα πράγματα θυμάμαι· την πολυκατοικία της πατησίων που μείναμε, τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια στο πεδίον του άρεως, που δεν ήθελα να μπω και τον ηλεκτρικό, υπόγειο νομίζω τον έλεγαν όλοι τότε. στο σταθμό της ομόνοιας είχε πολλά μικρά καταστήματα, μια βιτρίνα ήταν γεμάτη με μεταλλικά αυτοκινητάκια matchbox. αγοράσαμε μερικά, ήταν αντίγραφα μοντέλων της εποχής. το τελευταίο που θυμάμαι γι' αυτά είναι να παίζουμε στο χωράφι μποστά από τη βεράντα και κάποιος τα έκρυψε στο χώμα. στη μνήμη μου έχει μείνει ότι είναι θαμμένα κάπου στο χωράφι.
από τότε έχουν περάσει τουλάχιστον σαράντα χρόνια, όποτε σκάβω στο χωράφι, θυμάμαι αυτή την ιστορία· ποτέ δεν είχα βρει κάτι από αυτά. χθες όμως που έσκαβα για να φυτέψω μερικά γεράνια ξεπρόβαλλε ένα κίτρινο μεταλλικό αυτοκινητάκι. θυμήθηκα πάλι τα matchbox· δεν θα μπορούσε να είναι από τότε, δεν θα είχε αντέξει τόσα χρόνια στο χώμα. είχα όμως μια ελπίδα· το καθάρισα και κοίταξα να δω τη γράφει. δεν ήταν matchbox και κυκλοφόρησε το 1997.
φύτεψα τα γεράνια, μαστιχάκια τα λέμε στη χίο, μετά από λίγο ξεκίνησε η βροχή.
21 Οκτ 2020
20201021 άσκηση θάρρους / παραλλαγές
επιστρέφω -το βλέμμα- στο σπίτι
στέκομαι σε αυτά
που απλά υπάρχουν
στη θέση τους ή αφημένα αλλού
με βοηθά το φως να τα δω
να τα αναγνωρίσω
σαν αυτά που είναι
όσο κοιτάζω
το χώρο που αργά αλλάζει
καθώς φεύγει η μέρα
παρατηρητής και παρατηρούμενος
αναγνωρίζω τη ζωή μου
και είναι δύσκολο πολύ
αυτή την παύση
στην ομορφιά της
να τη δεις.
συνεχίζεται
20 Οκτ 2020
20201020 οκτώ φωτογραφίες ως τη θάλασσα
στο σπιράλ του χρόνου κινούμαστε
όλα αλλάζουν και ίδια μένουν
έφυγε ο θερινός κόσμος
η παραλία καθάρισε
τα αλμυρίκια άνθισαν
ήρθαν οι δυο άντρες
με τον ανιχνευτή μετάλλων
τα χαμένα κοσμήματα
περιμένουν να αποκαλυφθούν
βγήκε το πρώτο χορτάρι
26 Σεπ 2020
20 Σεπ 2020
20200920 μαγαζιά...
ο τσε γκεβάρα, η ραπτομηχανή, οι πέτρινοι τοίχοι, οι παλιές φωτογραφίες και άλλα διακοσμητικά στοιχεία
οι αποφάσεις και οι πράξεις του καθενός, δηλώνουν τη θέση του στον κόσμο κόσμο· αυτό που είναι και αυτό που έγινε μέσα στην περιπέτεια της ζωής· και σίγουρα αυτό δεν είναι στατικό αλλά εξελίσσεται.
τα καταστήματα, τα μαγαζιά είναι κομμάτι του ιδιοκτήτη τους, δηλώνουν ή πρέπει να δηλώνουν την αισθητική του και την άποψη του για τη ζωή. το μαγαζί προφανώς και δεν το έχεις για να δείξεις ποιός είσαι, μάλλον το έχεις πρώτα από όλα για να κερδίσεις χρήματα· όμως το μαγαζί, το κάθε μαγαζί δείχνει εκτός όλων των άλλων και ποιός είσαι. κι όχι μόνο αν είσαι καθαρός, τακτικός, ευγενής, αλλά τον κόσμο σου όλο. κοιτώντας το μαγαζί σου, βλέπεις ποιός είσαι.
τα περισσότερα νέα καταστήματα τα έχει στήσει κάποιος διακοσμητής, ή αρχιτέκτονας, και φυσικά αυτό είναι καλό. μόνο που η ψυχή, ή το άυλο που τροφοδοτεί τους τοίχους και το υλικό περιεχόμενο, προκύπτει από αυτόν που έχει την ευθύνη και αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί. κι αν υπάρχειψυχή, θα υπάρχει και το μαγαζί και κάτι θα προσθέτει σε αυτό τον κόσμο· αν δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει και το μαγαζί. μπορεί να έχει δουλειά να παράγει οικονομικό κέρδος, αλλά εκεί που πραγματικά ζυγίζονται όλα, ποιός αλήθεια είμαι εγώ και που πάω,απόδοση δεν υπάρχει.
πολλά από τα παλιά καταστήματα, αρέσουν γιατί άντεξαν στη φθορά των δεκαετιών και στη σκόνη του χρόνου φανερώνεται η ιστορία τους. το παρόν και το παρελθόν τους μαζί.
τα περισσότερα νέα καταστήματα, φυσικά όχι όλα, στην καλύτερη είναι μηχανές παραγωγής χρημάτων, ή απλώς δείχνουν την αμηχανία ή την απουσία αισθητικής των ιδιοκτητών τους.
μπορεί να μην μας αρέσει ένα μαγαζί αλλά εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι πρόταση ζωής, κομμάτι του ιδιοκτήτη ή απλώς δουλειά.
τα μαγαζιά μπορούν να γίνουν μέρος της ιστορίας ενός τόπου, τοπόσημου ομορφιάς και ήθους, αναγνωστήρια πραγματικότητας. ελάχιστα τα καταφέρνουν, συνήθως όταν οι ιδιοκτήτες λίγο λοξά κοιτούν τον κόσμο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)