19 Δεκ 2014

20141214 4 φωτογραφίες από το καφενείο ο παράδεισος






«κάθε μέρα είμαστε ανοικτά αλλά δεν έχει κόσμο· ένας, έρχεται το πρωί για καφέ και 4-5 το απόγευμα.στο χωριό μένουμε εβδομήντα εννιά άνθρωποι, τους ξέρω όλους, τους μετρώ κάθε βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ. πιο μεγάλος είναι ο παναγιώτης, ενενήντα τεσσάρων. στα καμπιά μένουν πενήντα τέσσερις και αυτούς τους μετρώ κάθε βράδυ. το καφενείο το ανοίξαμε με τον άντρα μου το εξήντα επτά που παντρευτήκαμε· σπίτι ήταν πριν, το πήρα προίκα. πόσο χρονό με κάμνετε; δε με πειράζει όσο και να πείτε. είμαι εβδομήντα δύο και η μάνα μου ογδόντα εφτά, παντρεύτηκε δεκατεσσάρων και με ‘καμε στα δεκαπέντε. η νύφη μου έχει το καφενείο αλλά κάμνει ότι της λέω».
γελάει η κοπέλα: «γεννήθηκα στην αμερική στο οχάιο, ο πατέρας μου είναι από το βίκυ. ερχόμασταν κάθε καλοκαίρι. παντρεύτηκα μικρή τον άντρα μου και πήγαμε στην αμερική, μείναμε δεκαέξι χρόνια· γυρίσαμε το εννιά, τότε στην αμερική δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα αλλά μετά έτσι έγινε και εδώ. έχουμε τέσσερα παιδιά, για τον μεγάλο είναι δύσκολο, τώρα είναι δεκαεννιά. στα μικρά τους αρέσει εδώ». στο καφενείο τριγυρίζουν τρια χαρούμενα παιδιά, ένα κορίτσι γυμνασίου και δυο αγόρια δημοτικού που τους αρέσει το ποδόσφαιρο.
«και γω πήγα στο οχάιο για να τους έχω τα παιδιά, μου άρεσε, πήγα και στους καταρράκτες του νιαγάρα και στον καναδά. και το οχάιο το σκέφτομαι κάθε βράδυ στον ύπνο μου».
«πολύ δουλειά, κυρία ειρήνη το βράδυ στον ύπνο σας».

20141214 8 φωτογραφίες από το όρος πελινναίο









20141213 1 φωτογραφία από το χωράφι


4 Δεκ 2014

20141203 4 φωτογραφίες απέναντι στη θάλασσα







νοτιάς, αέρας και βροχή
όμορφος χειμώνας

3 Δεκ 2014

20141130 1 φωτογραφία από ψηλά


20141129 η σόμπα




20141129 2 φωτογραφίες από το λιμένα μεστών



αρχές μαρτίου το πλοίο YUSUF CEPNİOGLU προσάραξε στη μύκονο
και τέλος σεπτέμβρη το πίσω μέρος έκανε στάση στο λιμένα μεστών


28 Νοε 2014

26 Νοε 2014

20141121 3 φωτογραφίες απέναντι στο φως




λέσβος, σημειώσεις ημερολογίου από τον κόλπο της γέρας

ιαματικά λουτρά, ψαράδες με τη λάμψη στα μάτια, παρόν και παρελθόν ανακατωμένα σ’ αυτή τη θάλασσα-καταφύγιο. πρώτη στάση του caravan project




σήμερα είναι πολύ κρύα μέρα, το μηχανάκι ζορίζεται στην ανηφόρα προς τα λουτρά. μπαινοβγαίνω στο νερό πολύ ώρα, για λίγο με παίρνει ο ύπνος· κοίταζω το σώμα μου. δεν είναι άλλος στην πισίνα, τα σαββατοκύριακα έρχεται αρκετός κόσμος, κυρίως ηλικιωμένοι αλλά και αρκετοί νέοι, παρέες που κουβεντιάζουν δυνατά λες και είναι στο καφενείο. ξεχνούν οτι είναι γυμνοί κι αυτό είναι όμορφο.
στα λουτρά οι άντρες και οι γυναίκες έρχονται κοντά στο σώμα τους, γυμνοί ή καλύτεροι γδυμνοί αφήνονται στο δικό τους βλέμμα και στο βλέμμα των άλλων ανδρών και γυναικών αντίστοιχα, οι περισσότεροι δεν θα το κάνουν αυτό πουθενά αλλού εκτός από το σπίτι τους. 

ολόκληρο το κείμενο και οι φωτογραφίες εδώ