στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τέλη του εβδομήντα, χρειάστηκε να με πάει η μάνα μου στην αθήνα. λίγα πράγματα θυμάμαι· την πολυκατοικία της πατησίων που μείναμε, τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια στο πεδίον του άρεως, που δεν ήθελα να μπω και τον ηλεκτρικό, υπόγειο νομίζω τον έλεγαν όλοι τότε. στο σταθμό της ομόνοιας είχε πολλά μικρά καταστήματα, μια βιτρίνα ήταν γεμάτη με μεταλλικά αυτοκινητάκια matchbox. αγοράσαμε μερικά, ήταν αντίγραφα μοντέλων της εποχής. το τελευταίο που θυμάμαι γι' αυτά είναι να παίζουμε στο χωράφι μποστά από τη βεράντα και κάποιος τα έκρυψε στο χώμα. στη μνήμη μου έχει μείνει ότι είναι θαμμένα κάπου στο χωράφι.
από τότε έχουν περάσει τουλάχιστον σαράντα χρόνια, όποτε σκάβω στο χωράφι, θυμάμαι αυτή την ιστορία· ποτέ δεν είχα βρει κάτι από αυτά. χθες όμως που έσκαβα για να φυτέψω μερικά γεράνια ξεπρόβαλλε ένα κίτρινο μεταλλικό αυτοκινητάκι. θυμήθηκα πάλι τα matchbox· δεν θα μπορούσε να είναι από τότε, δεν θα είχε αντέξει τόσα χρόνια στο χώμα. είχα όμως μια ελπίδα· το καθάρισα και κοίταξα να δω τη γράφει. δεν ήταν matchbox και κυκλοφόρησε το 1997.
φύτεψα τα γεράνια, μαστιχάκια τα λέμε στη χίο, μετά από λίγο ξεκίνησε η βροχή.
