ένα βιαστικό κύκλο έκανα στην αμανή, είδα στα γρήγορα πολλές μικρές εικόνες, δεκάδες άνθρωποι διάσπαρτοι εδώ και κει μάζευαν ελιές, η μυρωδιά του πεύκου, η εναλλαγές του τοπίου και των χρωμάτων, τα γυρίσματα του βουνού, τα πλατάνια και τα παλιά γεφύρια, τα χωριά με τα παλιά αυτοσχέδια σπίτια αλλά και μεγάλες νέες κατοικίες αντίθετες με το μέτρο του τόπου, κατσίκια, αγροτικά, τα ιαματικά νερά στα αγιάσματα, οι πινακίδες των μονοπατιών, τα έρημα χωριά και στην άκρη του μυαλού η μελλοντική «ανάπτυξη» της εξόρυξης αντιμονίου.
οι μεγάλες παρεμβάσεις αλλάζουν μια για πάντα το τοπίο, οι δομικές αλλαγές που επιφέρουν καταστρέφουν αυτό που υπάρχει, χωρίς καμιά βεβαιότητα ότι αυτά τα έργα θα είναι τουλάχιστον χρήσιμα. οι αποφάσεις και οι ενέργειες μας πρέπει να συντονίζονται με το πνεύμα και το χαρακτήρα του τόπου που ζούμε, αν φυσικά θέλουμε να διατηρήσουμε μια ταυτότητα που σέβεται τον τόπο που μας φιλοξενεί.
