



αν και ο Βαγγέλης ήταν σίγουρος,
μπερδεύτηκα για το τι θα γίνει το 2012
ήρθε το ποίημα της Ίρις
Ο κανόνας έσπασε
και λιγότερο μου λείπει το αχνό καλοκαίρι
Οι τόσοι δρόμοι
έτρεξαν άλλους τόσους
και έγινα λερναία Ύδρα μέσα σ’ ένα κεφάλι
από ατμούς και φάσματα
που ξέχασα να περπατώ στο χώμα
Παρά σε σύννεφα
έχω κλειδωθεί αιώνες τώρα
Πουλί χωρίς φτερά και ράμφος
και θα μου πεις πως γίνεται και
θα ‘χεις δίκιο
Μα πιο μεγάλο δίκιο θα ‘χω γω
αφού και κελαηδώ
κι έφτιαξα τρόπο για να βρεθώ εδώ πάνω
Και είναι δύσκολο ν’ ακούσεις
μιας και το τραγούδι μου δεν φτάνει χαμηλά
Κι από την άλλη
μόνη σε τούτο το γαλάζιο
σε ποιον να τραγουδήσω
Κρατήθηκα μονάχα απ’ το βλέμμα σου
που στάθηκε για μια στιγμή στο στόμα
κι εκείνο το αχνό καλοκαίρι
σε βάφτισα ακροατή.
Ίρις Φουστέρη
1 σχόλιο:
Η πρώτη φωτογραφία είναι από αυτές που θα βλεπουμε σε λίγα χρόνια, και θα συνειδητοποιούμε πόσο όμορφη υπήρξε και η ζωή και εσείς.
Δημοσίευση σχολίου