Σχεδόν αυτοεξόριστος από το φωτογραφικό χώρο, εδώ και πολλούς μήνες περπατώ και φωτογραφίζω στο λόφο φιλοπάππου.
Σχεδόν χωρίς σχέδιο, εκτός από το άχθος που έτσι κι αλλιώς κουβαλά ο καθένας μας, περπατώ στις ίδιες διαδρομές, περπατώ και φωτογραφίζω.
Ξανακοιτάζω τώρα όλες αυτές τις φωτογραφίες και προσπαθώ να τις οργανώσω στοιχειωδώς για να καταλάβω.
Οι φωτογραφίες δεν δίνουν πολλές πληροφορίες, ελάχιστα προβάλλουν το εμπνευσμένο έργο του πικιώνη, την μνημειακότητα και την ιστορική συνέχεια του τοπίου, τις ανθρώπινες δραστηριότητες, τη χλωρίδα και την πανίδα και την τοπογραφική και ουσιαστική σχέση του λόφου με την πόλη.
Φυσικά οι φωτογραφίες, κάτι δείχνουν από όλα τα παραπάνω, κυρίως όμως επιχειρούν να φανερώσουν το βλέμμα που βλέπει τη σιωπή.
Το πνεύμα ταλαιπωρημένο από τις σκέψεις, από αιώνες φόβου και αγάπης, προσδοκιών και απογοητεύσεων, θέλει να εμπιστευτεί το βλέμμα και να συντονιστεί με αυτό που απλώς υπάρχει. Να δεχτεί δηλαδή τον εαυτό του και να ανταμώσει τη σιωπή.
Η φωτογραφική διαδικασία είναι ίσως ένα πρώτο βήμα
κείμενο και φωτογραφίες σε εξέλιξη
περισσότερα στη διπλανή σελίδα ο λόφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου