Όπως τον βλέπεις, έτσι είναι ο φούρνος 130 χρόνια τώρα. Εγώ τον πήρα από τον πατέρα μου, αυτός από τον παππού μου και αυτός από τον πατέρα του. Βυζαντινός ο θόλος μέσα, βλέπεις; Να τούτα τα φορμάκια βγάλε, είναι τα πιο παλιά που έχω.
Τον θερμαίνουμε με καυστήρα γύρω γύρω και μετά κρατάω τη θερμοκρασία με ξύλα στις άκρες δεξιά αριστερά. Βλέπεις τον δείκτη; τώρα η θερμοκρασία είναι 170, ψήνουμε στους 200. Δεν υπάρχει πιο παλιός στη Χίο, μόνο ένας στη Βολισσό είναι σαν ετούτον, αλλά όχι τόσο παλιός. Τώρα βγάζουμε 2-3 φουρνιές τη μέρα, το καλοκαίρι και 4. Τον δουλεύουμε έγω με την γυναίκα μου και ο αδελφός μου με τη δική του. Μόνο χωριάτικο βγάζουμε, άλευρα από σκληρά σιτάρια τα πέρνουμε από τα Τρίκαλα και από δω από το μύλο στην Κοινή. Να έλα δω να δεις το προζύμι, θέλει ακόμη 2-3 ώρες, το απόγευμα θα φουρνίσω παξιμάδια καλαμποκιού.
Έχουμε και τούτον τον μικρό Γερμανικό φούρνο, σαν αυτό που έχουν όλοι, αυτός είναι εύκολος, μόνο την πόρτα ανοίγεις και γυρίζεις το διακόπτη. Να τούτα τα κουλουράκια βάζω σ' αυτόν.
Μπήκα την ώρα που έβγαζε την τελευταία φουρνιά της μέρας. Μιλούσε γρήγορα δεν προλάβαινα την σκέψη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου