από το βιβλίο Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΧΡΗΣΤΟΥ του Nuccio Ordine

Ο άνθρωπος της επιστήμης, για τον Γάλλο επιστημολόγο, δεν μελετά τη φύση για ωφελιμιστικούς σκοπούς:

Ο άνθρωπος της επιστήμης δεν μελετά τη φύση διότι κάτι τέτοιο είναι χρήσιμο· τη μελετά διότι του αρέσει, και του αρέσει διότι η φύση είναι όμορφη. Αν η φύση δεν ήταν όμορφη, δεν θα άξιζε τον κόπο να την γνωρίσουμε, ούτε θα άξιζε τον κόπο να ζήσουμε τη ζωή μας. Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, σε εκείνη την ομορφιά που ταρακουνά τις αισθήσεις, στην ομορφιά που φαντάζει ποιοτική· όχι πως την περιφρονώ, το αντίθετο, αλλά αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την επιστήμη. Αναφέρομαι όμως σε εκείνη την πιο κρυφή ομορφιά που εκπορεύεται από την αρμονική τάξη των μερών και που μπορεί να γίνει αντιληπτή από την ευφυΐα. Αυτή προσφέρει ένα σώμα, έναν σκελετό, στις ιριδίζουσες όψεις που γοητεύουν τις αισθήσεις μας και που χωρίς αυτό το στήριγμα η ομορφιά εκείνων των φευγαλέων ονείρων δεν θα ήταν παρά ατελής, συγκεχυμένη και με μιά μόνιμη τάση να φύγει μακριά.

Henri Poincare, Η αξία της επιστήμης 

Όταν όμως απελευθερώνεται η επιθυμία απόκτησης και η ανάγκη να κυριαρχήσουμε στον άλλο, τότε ο έρωτας μεταμορφώνεται σε ζήλια. Να αγαπάς, σε αυτή την περίπτωση, δεν σημαίνει δεν σημαίνει πια να προσφέρεσαι αλλά κυρίως να αγαπηθείς από κάποιον που σου ανήκει. Πράγματι, συχνά τα ζευγάρια συμπεριφέρονται σαν ζώα που μαρκάρουν το χώρο τους. Για να αποκτήσουν έχουν ανάγκη να λερώσουν. Και μερικές φορές, όπως επισημαίνει ο Μισέλ Σερ ακόμα «και στο γάμο η ιδιοκτησία αντιστοιχεί σε σκλαβιά. Και πάλι το σημάδι: το βόδι και ο σκλάβος σημαδεύονται με πυρωμένο σίδερο, το αυτοκίνητο με λογότυπο Φορντ και η νύφη με τη χρυσή βέρα».
. . .
Διότι να αγαπάς σημαίνει να εγκαταλείπεις οποιαδήποτε απαίτηση να κατέχεις βεβαιότητες. Μονάχα το να πιστεύεις βοηθάει να ζεις μια σχέση θεμελιωμένη στο σεβασμό και στην ανοχή.
. . .
Το να εγκαταλείπει κανείς την απαίτηση της κατοχής, το να ξέρει να συμβιώνει με τον κίνδυνο της απώλειας σημαίνει ότι αποδέχεται την εύθραυστη και πρόσκαιρη φύση του έρωτα. Σημαίνει να αρνηθεί την ψευδαίσθηση του άρρηκτου του ερωτικού δεσμού, να συνειδητοποιήσει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις, με τα όρια και τις ατέλειες που τις χαρακτηρίζουν, δεν μπορούν να αποφύγουν τις περιοχές της σκιάς και της αβεβαιότητας.


από το βιβλίο
Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΧΡΗΣΤΟΥ
Νuccio Ordine
εκδόσεις ΑΓΡΑ

το πρωτότυπο είναι πολυτονικό