φραπές βι-ες φρέντο
Κοιτάζω απέναντι από τα ταμείο τα ράφια με τα μπισκότα, τα κρουασάν και τα πατατάκια, στην άκρη είναι οι σπαστοί καφέδες φραπέ. Από την αρχή του ιούνη που άνοιξε το μαγαζί έχω πουλήσει ελάχιστους, κάθε χρόνο και λιγότερους. Νομίζω όμως ότι υπάρχει εξήγηση· στα πλαίσια φυσικά του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που λέμε και στο χωριό.
Το καλοκαίρι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για εργάτες τόσο για την αγροτική παραγωγή στον κάμπο, όσο και για τα μαστιχόδεντρα. Εδώ και πολλά χρόνια, από τη δεκαετία του ενενήντα, που ήρθαν οι αλβανοί μετανάστες –εργάτες για όλες τις δουλειές– οι αγρότες που τους έπαιρναν στα χωράφια τους, για κολατσό τους έδιναν κρουασάν και σπαστό φραπέ,ήταν της μόδας αλλά και οικονομική και εύκολη λύση.Χιλιάδες κρουασάν και σπαστούς καφέδες έχει καταναλώσει κάθε αλβανός και πακιστανός εργάτης όλα αυτά τα χρόνια.
Όμως τα τελευταία χρόνια αλλάζει η μόδα, και τα καφενεία των χωριών έχουν πια μηχανές εσπρέσσο. Μπορεί ελάχιστοι να ξέρουν να τον φτιάξουν σωστά, αλλά δεν έχει σημασία,αφεντικά και εργάτες μάθανε τον φρέντο. Έτσι μέσα στη συμφωνία για το μεροκάματο είναι και ο καφές, πάει πια ο σπαστός φραπές του πενηντάλεπτου· φρέντο καπουτσίνο. Το κρουασάν αντέχει ακόμα αλλά σίγουρα είναι καλύτερη η λουκανικόπιτα και το σάντουιτς. Όπως και το δεις είναι μια κατάκτηση.
Αυτό που δεν έχει αλλάξει, και μας ενώνει, είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς στο τέλοςόλα αυτά είναι πλαστικά σκουπίδια που συνήθως μένουν στο χωράφι και μαζί με νάυλον, λάστιχα, συσκευασίες από φυτοφάρμακα, οργώνονται και ξαναοργόνωνται κάθε χρόνο· κομμάτι της χλωρίδας και των ντόπιων προϊόντων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου