20241130 οκτώ φωτογραφίες στο τέλος της μέρας

 

είναι δύσκολο να «δω» πέρα από αυτά που βλέπω, επαναληπτικά, με τον ίδιο τρόπο, χωρίς περιθώριο για νέους συνειρμούς· δεν βοηθά και ο καιρός, όλα ακίνητα μετά τη βροχή, παγωμένα στον όγκο τους, σαν σε χημερινή νάρκη.

20241123 οκτώ φωτογραφίες στο τέλος της μέρας / τρίτο μέρος

τριγυρίζω αμήχανος, στην αρχή προς τα ανατολικά, μετά δυτικά· ο πρώτος παγωμένος βοριάς, αλλά δεν νομίζω ότι φταίει το κρύο που όλα μου φαίνονται κλειστά και σφυγμένα. είναι δύσκολο να φωτογραφίζεις σε ένα τόπο χωρίς ταυτότητα, -να ζεις σ' αυτόν ακόμα πιο δύσκολο- γιατί πρέπει να αποκαλύψεις αυτό που πιθανόν υπάρχει σε λανθάνουσα κατάσταση ή να συνθέσεις αυτό που κατακερματισμένο φυτρώνει εδώ και εκεί.

από την άλλη πάλι έχεις την ελευθερία να επικαλύψεις την στεγνή πραγματικότητα με την δική σου ταυτότητα, αλλά αυτό είναι τρικ, ο τόπος γίνεται σκηνικό. 

αυτή η δυσκολία είναι ίσως ευκαιρία να δεις αυτό που υπάρχει, πιο κοντά σε αυτό που είναι: χώμα, άμμος, σκουπίδια, θάλασσα, καλαμιές... όχι ότι θα ανακαλύψεις κάτι καινούργιο αλλά μπορεί να καθαρίσει μια γραμμή το βλέμμα σου.

 

 

20241117 οκτώ φωτογραφίες στο τέλος της μέρας / δεύτερο μέρος

 

με τις φωτογραφίες ευθυγραμμίζω την πραγματικότητα με το βλέμμα μου, με τον τρόπο που βλέπω· τακτοποιώ το άπειρο στο δικό μου γνωστό μικρόκοσμο, κρατώ αυτό που ταιριάζει σε αυτό που έτσι κι αλλιώς γνωρίζω. οι φωτογραφίες δηλαδή επιβεβαιώνουν ότι υπάρχω, με αυτόν τον τρόπο που υπάρχω. 

αυτό είναι όλο; όχι φυσικά -αν και δεν είναι λίγο- είναι και ένα μέσο υπέρβασης, αν θέλω να σπάσω την κοινοτοπία μου, έχω το κατάλληλο εργαλείο. 

το θέμα είναι αν θέλω ή καλύτερα να μπορώ.

χαιρετισμούς

20241116 οκτώ φωτογραφίες στο τέλος της μέρας

 

εδώ στην άκρη του νησιού, στις κανονικές μέρες πια, παρακολουθείς τον καιρό να έρχεται από τα νοτιοδυτικά. μετά τη βροχή, κλειστός ορίζοντας από τη συννεφιά κι από την ησυχία· όλα παγωμένα χωρίς παγωνιά, ίσως από την αίσθηση ότι είναι η πρώτη μέρα του χειμώνα.

είναι δύσκολο αλλά πολύ ενδιαφέρον να φωτογραφίζεις, δηλαδή να προσπαθείς να αντικρίσεις το βλέμμα σου, να βρεις την κεντρική ιδέα ή την αρχή της αφήγησης, σε ένα τόπο χωρίς ξεκάθαρη ταυτότητα.

χαιρετισμούς

20241109 οκτώ φωτογραφίες στη λέσβο

 

αυτά που βλέπουμε (αλλά και αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις υπόλοιπες αισθήσεις) όταν ταξιδεύουμε, έχουν να κάνουν με αυτά που αναγνωρίζουμε· κουβαλώντας τον εαυτό μας κάθε στιγμή, δηλαδή την ιστορία μας, βλέπουμε μόνο ή κυρίως, ό,τι ταιριάζει με αυτό που είμαστε κι αυτό είναι μια ελάχιστη εικόνα της πραγματικότητας, ας πούμε η δική μας εκδοχή.

έτσι κι αλλιώς ένα νησί, ένας τόπος, μέσα από τις φωτογραφίες μας, είναι ένα πεδίο όπου αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας και ίσως συγκαλυμμένα, ίσως ασυνείδητα, λίγο κρυφά, λίγο φανερά αποκαλύπτουμε μερικά στοιχεία για μας. 

όσο πιο συνειδητά και ξεκάθαρα γίνεται τόσο περισσότερο η φωτογραφική διαδικασία μπορεί να διαμορφώσει και να δείξει το δικό μας βλέμμα.

οκτώ φωτογραφίες λοιπόν από τη λέσβο

χαιρετισμούς.