η φωτογραφική διαδικασία εκτός όλων των άλλων είναι (κυρίως) μια δυνατότητα ελευθερίας.
περιορισμένος στον κόσμο σου, ας πούμε εκεί που ζεις, ή εκεί που φωτογραφίζεις προσπαθείς να απομονώσεις, να ξεχωρίσεις ή να αποκαλύψεις εικόνες που θα είναι ψηφίδες του δικού σου βλέμματος, της δικής σου δηλαδή θέσης απέναντι σ' αυτό που υπάρχει. φυσικά και με τις πράξεις του ή με την αδράνεια του ο καθένας ορίζει τον δικό του κόσμο και τα όρια της ελευθερίας του, αυτή είναι η σωστή διαδικασία για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι...
καθεμιά από τις φωτογραφίες (ενός τόπου, ενός θέματος) και όλες μαζί ξανασυνθέτουν την πραγματικότητα ή παρουσιάζουν μια εκδοχή της η οποία βασίζεται στο βλέμμα του φωτογράφου.
για αυτό και όταν σε ένα τόπο δεν συμβαίνει τίποτα, γιατί δεν έχει ανθρώπους, είναι χειμώνας...
και επίσης δεν έχει ο τόπος κάποια ευδιάκριτη ταυτότητα, κάποια ιδιαίτερα και αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά, δεν σημαίνει ότι δεν έχει ενδιαφέρον· δεν έχει την αφηγηματικότητα και την αμεσότητα και την ζωντάνια τόπων που συμβαίνουν έντονα γεγονότα, έχει όμως την λανθάνουσα δύναμη της αναζήτησης.
χωρίς τους εντυπωσιασμούς της αφήγησης και της δράσης πρέπει να αποκαλύψεις κάτι για τον τόπο, πέφτοντας συνεχώς πάνω στον εαυτό σου που πρέπει να αφήσεις πίσω· αλλά αυτό δεν γίνεται, αυτό που συμβαίνει είναι ότι μέσα από αυτή την ήμερη πάλη κάτι σπουδαίο μπορεί να βγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου