για το βιβλίο του Α.Καμύ Ο Μύθος του Σισύφου

Το πρώτο του δοκίμιο ήταν Ο Μύθος του Σισύφου. Πρόκειται για μια μακροσκελή ανάλυση της αυτοκτονίας, που τη θεωρεί ως το θεμελιακό πρόβλημα της φιλοσοφίας. Η βασική του σκέψη είναι απλή, όπως όλες οι βασικές του σκέψεις. Ο θεός είναι νεκρός (Νίτσε) και ο ανθρώπινος λόγος ανήμπορος να εξηγήσει γιατί υπάρχει κάτι, αντί για τίποτα (όπως το είχε εκφράσει ο Χάιντεγκερ), και ποιό είναι το νόημά του. Η "μεγάλη θεωρία" που θα βάλει τάξη στα πράγματα και θα δείξει το "τέλος" τους, τον σκοπό τους, δεν υπάρχει. Η φύση δεν μιλάει και στο τέλος υπάρχει μόνο ο θάνατος. Στην σχέση του ανθρώπου με τα πράγματα υπάρχουν απορίες και όχι απαντήσεις. Αυτό είναι το "παράλογο". Ο άνθρωπος όμως δεν αυτοκτονεί. Αυτό σημαίνει ότι η ζωή μπορεί να μην έχει νόημα, είναι όμως μια αυταξία. Αξίζει να ζούμε. Όσο ζει κανείς πολεμάει, μοχθεί, όχι γιατί ελπίζει μια υπερβατική ανταμοιβή, μετά θάνατον ή από την ιστορία, αλλά γιατί η ανταμοιβή είναι αυτός ο ίδιος ο μόχθος του. Αυτό το τώρα που κάνει δικό του. Μέσα σ' αυτό θα φυτέψει ο καθένας το δικό του νόημα με τη δύναμη του πνεύματος του. Ο Σίσυφος μεταφέρει πάνω και κάτω τον βράχο του, όμως μέσα σ΄αυτόν τον ανόητο μόχθο είναι ευτυχισμένος. Γιατί υπάρχει, γιατί είναι ο εαυτός του, αυτός που χλεύασε τους θεούς. Ο Καμύ έβαλε το παράλογο στο κέντρο της μεταπολεμικής ευαισθησίας. Όμως το παράλογο δεν είναι γι' αυτόν αυτοσκοπός, αλλά το πλαίσιο του προσωπικού καθενός αγώνα. Το παράλογο είναι αυτό που συνέχεια μαχόμαστε, για να βεβαιώσουμε τη ζωή (όπως ο γιατρός Ριέ στην Πανούκλα, μια αλληγορία για την ναζιστική κατοχή).


απόσπασμα από το άρθρο
Η αποκρουστική "φιλοσοφία" της βίας και η ηρωική μαρτυρία του Καμύ
από τον Περικλή Σ. Βαλλιάνο
The Athens Rewiew of books, τεύχος 44, οκτώβριος 2013