σκηνή α
ο κ. άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του μπαίνει στο εκλογικό κέντρο
χαιρετά και παίρνει τα ψηφοδέλτια.
"ρε παιδιά τα μεγάλα είναι για το δήμο και τα μικρά για τις άλλες; για να μην τα μπερδέψω. α ρε που μας καταντήσανε· κείνα που κατηγορούσα μια ζωή να τα κάνω και γω. αφού ούτε ακούω, ούτε βλέπω ήρτα να ψηφίσω.."
σκηνή β
συναντήθηκαν στο εκλογικό τμήμα, αυτός ηλικιωμένος αλλά σε πολύ καλή κατάσταση.
οι δυο τους, ηλικιωμένες κυρίες, περιποιημένες αλλά λίγο ταλαιπωρημένες.
μόλις τον είδε η α. τον πλησίασε φάνηκε πως είχαν χρόνια να ανταμώσουν.
"βρε τη κάμνεις, μια χαρά φαίνεσαι''
"κι εσύ"
"α... γεράσαμε πια"
"μην το λες είμαστε 82 αλλά ακόμη έχουμε χρόνια"
κοιτάζονταν στα μάτια καθώς μιλούσαν με φλογισμένα βλέμματα, σκέφτηκα τη νιότη τους πριν 50-60 χρόνια.
"σα λάμπάδες ήτανε κι οι δύο του, όμορφες", μας είπε.
η α. μπήκε στο παραβάν και η β. που περίμενε στην καρέκλα κρατώντας το μπαστούνι της, χαμογέλασε πικρά.
οι ιστορίες των ανθρώπων
είναι πάντα
πιο δυνατές και σπουδαίες
από τις όποιες εκλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου