Το ζεστό απογευματινό φως και η πρόωρη άνοιξη γλύκαιναν την τραχιά ομορφιά της πέτρας. Το πάνω καφενείο ήταν άδειο. Ησυχία· ακόμη δεν είχε σκοτεινιάσει και μάλλον ο ενεργός πληθυσμός ήταν στα χωράφια. Περπάτησα προς το δημοτικό σχολείο· εγκαταλελειμμένο από χρόνια, στο σοβά χαραγμένα ονόματα και καρδιές από παλιά φλερτ· στις κούνιες δυο μικρά παιδιά με τη μαμά τους.
το κείμενο και οι φωτογραφίες, εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου