τον περασμένο αύγουστο βρέθηκε έξω από το μαγαζί, ήταν μικρός και φοβισμένος και πολύ όμορφος. σιγά σιγά εξοικειώθηκε με το χώρο, βρήκε και τις ισορροπίες με τα άλλα γατιά· ήταν το ομορφότερο και όλοι το πρόσεχαν και το τάιζαν.
όλα καλά μόνο που συνεχώς τρύπωνε στο μαγαζί, όχι για να αράξει στο μωσαϊκό αλλά για να κρυφτεί στα πιο βαθιά και σκοτεινά σημεία. μήνα με το μήνα μεγάλωνε, η ακτίνα δράσης του σαράντα-πενήντα μέτρα από το μαγαζί, και η συνήθεια ίδια· κλείναμε την πόρτα για να μην μπαίνει, πολλές φορές σκαρφάλωνε να φτάσει το τζάμι και κοίταζε μέσα. με το που έβρισκε ευκαιρία να τρυπώσει, έτρεχε για να προλάβει να κρυφτεί.
όταν βάζαμε φαγητό τρέχαν όλα τα γατιά, έτρεχε και αυτό, έκανε πως έτρωγε αλλά έφευγε γρήγορα· έπρεπε να του βάλουμε λίγο παράμερα, ξεχωριστά από τα άλλα. έτσι κι αλλιώς είχε σίγουρο φαγητό από τη γειτόνισσα, που τάιζε μόνο αυτό.
είχα να το δω μέρες, ρώτησα αν το είδαν. το αυτοκίνητο τον χτύπησε λίγα μέτρα πιο κάτω, στη στροφή· στα μισά του ιουλίου του δύο χιλιάδες δεκαέξι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου