προσπαθώντας να καταλάβω τη θέση μου ανάμεσα στην πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι και τη φωτογραφική τεχνολογία -πρόγραμμα- που σαν ενδιάμεσος επεξεργάζεται το βλέμμα μου,
αφήνω "άφωνες" τις φωτογραφίες, χρησιμοποιώντας ελάχιστα την αφηγηματική τους δυνατότητα
και -εκτός από τεκμήρια ματαιοδοξίας- προσπαθώ να τις διαχειριστώ σαν τεκμήρια σεμνότητας,
δηλαδή δεν θέλουν να αποδείξουν ότι ήμουν στο οποιοδήποτε "εκεί", αλλά να αναρωτηθούν αν ήμουν οπουδήποτε "εντός" του δικού μου κόσμου, τακτοποιώντας το χάος σε ευγενή πραγματικότητα
φυσικά πολλές φορές (τις περισσότερες), ευθυγραμμισμένες με το φωτογραφικό πρόγραμμα, αποκλίνουν από τις δικές μου προθέσεις και εικονογραφούν το προφανές
Η 20120425
αποσπασματικές σκέψεις περί φωτογραφίας σε συνέχειες
περισσότερα στη σελίδα τίποτα
1 σχόλιο:
ωραιότατα
Δημοσίευση σχολίου