Στο Μπογιάτι στήναμε το αντίσκηνο σ’ ένα χωράφι με αμυγδαλιές, δίπλα σ’ ένα περιβόλι με πηγάδι. Δεμένο στο δίχτυ κατεβάζαμε μέσα στο πηγάδι το καρπούζι για να κρυώσει, συχνά φοβόμουνα μη χαθεί, σήκωνα το σιδερένιο καπάκι και άφηνα να γλιστρήσει μέσα στο σκοτεινό όρυγμα το φως του φεγγαριού, έβλεπα το μαύρο φρούτο να λικνίζεται στα μαύρα βάθη, κούναγα λίγο το σκοινί του κουβά και μια ισοτονική νερένια μουσική ανέβαινε απ’ τα τοιχώματα με την υπόσχεση της κόκκινης γλυκιάς του σάρκας που αργότερα μες στη βραδιά θα μας φανέρωνε το μαχαίρι.
. . .
ένα πολύ όμορφο κείμενο της "λούλας" και μερικές φωτογραφίες μου
ολόκληρο το κείμενο και οι φωτογραφίες εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου