στο σπίτι του κώστα δεν είχα μπει άλλη φορά, επισκεύαζε τις αντιστάσεις της τοστιέρας. το πρώτο που πρόσεξα ήταν οι
μπρουτζοσωλήνες και οι μεγάλοι διακόπτες. μέσα από τους σωλήνες περνούν τα
καλώδια του ρεύματος. μου έδειξε το σπίτι. «'τακτοποίησε λίγο παιδάκι μου', μου είπε η μάνα
μου, αλλά γιατί να το κάνω; έτσι είναι το σπίτι.» σκόρπια εργαλεία σε όλα τα δωμάτια. βγήκαμε
στην ταράτσα, το σπίτι είναι στο πλάι της εκκλησίας του αγίου κωνσταντίνου,
μπροστά μας το εντυπωσιακό καμπαναριό. «μ’αρέσει πολύ κοίτα τους πέτρινους
ήλιους στις γωνίες.»
κατεβήκαμε στη βεράντα, ανοίξαμε την ομπρέλα.
«λοιπόν πως βρέθηκες εδώ;»
«το ενενήντα έξι δούλευα στα ναυπηγεία
σκαραμαγκά, ένας συνάδελφος μου ερχόταν με την οικογένεια του στην κώμη, τους
φιλοξενούσε η αδελφή της γυναίκας του. τον σεπτέμβρη μου λέει οτι στο κοντινό
χωριό πουλιούνται παλιά σπίτια σε καλή τιμή, είχε δει δύο και θα πήγαινε τώρα να τα
ξαναδεί, μήπως αγοράσει ένα. πήγα για παρέα. είδαμε αρκετά σπίτια, ανοίγαμε τις πόρτες και μπαίναμε, μου άρεσε
τούτο δω, τότε ήμουν και ερωτευμένος και σκεφτόμουν ότι είναι ωραία θέση δίπλα
στην εκκλησία και την μικρή πλατεία για γάμο και γλέντι. δεν ήρθα για να
αγοράσω αλλά το είχα στο μυαλό μου, σκεφτόμουν για τις κυκλάδες, ίσως στην
ανάφη. δεν έχω χωριό, ούτε κάπου σημείο αναφοράς, τα παιδικά μου χρόνια τα
πέρασα σε διάφορα μέρη της μακεδονίας, όπου ήταν ο πατέρας μου δασολόγος. ήθελε
ένα μέρος που να είναι χωριό και εδώ ήταν έτσι, είχε ανθρώπους, καφενείο.
τελικά ο φίλος μου αγόρασε κάποιο άλλο και εγώ το δεκέμβρη υπέγραψα το
συμβόλαιο για αυτό. κόστισε ένα εφτακόσια. δεν ήταν κατοικίσιμο, δεν είχε μπει
ποτέ ρεύμα, από τι έμαθα έμενε μέχρι τη δεκαετία του εξήντα μια φτωχή
οικογένεια προσφύγων από τη μικρασία. την άνοιξη έγιναν κάποιες βασικές
εργασίες, μετά εγώ πήγα στην ιαπωνία για καιρό και το άφησα, ουσιαστικά
τελείωσε το δύο χιλιάδες δύο.
έρχομαι συχνά, όχι μόνο το καλοκαίρι. πάντα
πήγαινα στο καφενείο καθόμουν με τους γέρους, άκουγα ιστορίες. με τους
υπόλοιπους που έχουν αγοράσει σπίτια άργησα να κάνω παρέα.
φεύγοντας μου ζήτησε η μητέρα του να την
φωτογραφίσω. «από που κατάγεστε;» «κατάγομαι από την ήπειρο, αλλά γεννήθηκα στην βέροια»,
μετακίνησα το κομψό ποδήλατο για να κάνω χώρο, τη φωτογράφησα στην πέτρινη
σκάλα. ο κώστας μου έδειξε το ποδήλατο. «γιαπωνέζικο, το χρησιμοποιούσα εκεί, η
ιδιαιτερότητα του είναι ότι το δυναμό και οι ταχύτητες είναι εσωτερικά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου