με την μάρω και τον κώστα βρεθήκαμε αργά το
βράδυ στο τραπεζάκι έξω από το μαγαζί πίνοντας μπύρες.
«λοιπόν πως βρεθήκατε εδώ;»
«το ενενήντα τέσσερα ήρθε στη χίο ο θείος μου
που ήταν εργολάβος και είχε πάρει μια μεγάλη δουλειά, έμεινε σχεδόν δυο χρόνια
στο βροντάδο. ήρθαμε και μεις για διακοπές αλλά δεν έτυχε να περάσουμε από το
χωριό. στην αθήνα γνώρισα τη λιάνα γιατί τα κορίτσια μας έκαναν μαζί χορό.
μιλώντας για τις διακοπές μας, μου είπε ότι είχε αγοράσει σπίτι στην καλαμωτή,
ότι έχει ωραία και φτηνά σπίτια. είπαμε στο θείο να έρθει να δει, αλλά δεν
κατάλαβε και πήγε στην καλλιμασιά και μας είπε οτι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο το
χωριό. τελικά ένα σαββατοκύριακο ήρθαμε να δούμε μόνοι μας. η λιάνα μας είπε με
ποιόν να μιλήσουμε, το σπίτι που αγοράσαμε ήταν το πρώτο που είδαμε, μας άρεσε
πολύ, αλλά είχε ένα πρόβλημα με τα κληρονομικά και πέρασαν λίγοι μήνες μέχρι να
τακτοποιηθεί, ο ιδιοκτήτης μας έδωσε το λόγο του, δεν υπογράψαμε χαρτιά, εγώ
είχα αγωνία μήπως το πάρει άλλος. τελικά αρχές του ενενήντα πέντε το αγοράσαμε.
το σπίτι δεν ήταν σε κατάσταση να κατοικηθεί. μπλέξαμε με τους μαστόρους, δεν
μπορούσαμε να συννενοηθούμε από την αθήνα, ήμασταν και πολύ νέοι, δεν ξέραμε
από αυτά, ο κώστας ήταν τριάντα και εγώ εικοσιεπτά, δουλεύαμε, είχαμε τα
κορίτσια μωρά. απογοητευτήκαμε, σκεφτήκαμε να τα παρατήσουμε, συνεχώς δίναμε
χρήματα και οι δουλειές δεν γίνονταν. πήγαμε και διακοπές στην μυτιλήνη, η
γιαγιά μου καταγόταν από την καλλονή, μας άρεσε πολύ και είπαμε ότι κάναμε λάθος
επιλογή. τελικά με τη βοήθεια του θείου που μας έστειλε συνεργεία από τη χώρα
το τελειώσαμε.
από κι και πέρα όλα πήγαν καλά, είμασταν ενθουσιασμένοι που είχαμε σπίτι σ' αυτό το χωριό, ερχόμασταν συνεχώς τα πρώτα χρόνια, αργίες, χειμώνα. δεν ξέραμε
ανθρώπους, καθόμασταν στο καφενείο του στεφανή. οι ντόπιοι μας φέρθηκαν πολύ
καλά. ξέραμε ότι είχαν αγοραστεί δυο τρία σπίτια αλλά αργήσαμε να γνωριστούμε.
η λιάνα άργησε να το φτιάξει. στα παιδιά από την αρχή άρεσε πολύ και το θεωρούν
το χωριό τους.»
«στο ισόγειο υπήρχε ένας φούρνος γιατί τον
γκρεμίσατε;»
«ήταν πολύ μεγάλος, ίσα ίσα χωρούσες να
περάσεις για τη σκάλα. στη θέση του φτιάξαμε τον ξενώνα, ήταν και το πρώτο που
τέλειωσε, στην αρχή μέναμε εκεί.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου