. . .
σαν ρεσεψιόν μεγάλου ξενοδοχείου είναι οι θερινοί οικισμοί, «καλωσήρθατε-αντίο-ευχαριστούμε», και μετά ακολουθεί η μακρά ησυχία του φθινοπώρου και του χειμώνα, που είναι όμορφη, αλλά το κοντράστ είναι πολύ μεγάλο, πάνω που συνηθίζουμε στον πολύ κόσμο μένουμε πάλι μόνοι, οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι.
οι αποχαιρετισμοί είναι δύσκολοι γι' αυτούς που φεύγουν αλλά πιο πολύ γι' αυτούς που μένουν, και η ευχή «καλό χειμώνα» μοιάζει περισσότερο με απειλή.
ΜΠΑΚΑΛ / αντίποδες / 2025
μου έχει γίνει κάτι σαν τάμα, τέτοιες μέρες να πηγαίνω να περπατήσω και να βγάλω φωτογραφίες εκεί που βγαίνουν οι λαλάδες.
κάθε χρόνο είναι λιγότερες, κυρίως γιατί λιγόστεύουν τα χέρσα χωράφια, στα περισσότερα από αυτά φυτεύουν μαστιχόδεντρα, (προσεχώς μονοκαλλιέργια). φέτος είχε και πολλές βροχές οπότε θεριέψαν τα αγριόχορτα και έκρυψαν τις τουλίπες. δεν πειράζει όμως γιατί αυτές οι πλαγιές με την πλούσια βλάστηση που κοιτάζουν την θάλασσα κι ακούς δεκάδες πουλιά να κελαηδούν και το ρέμα να κατεβάζει το νερό, είναι πολύ όμορφες για περπάτημα.
κρίμα που οι περισσότεροι τις ψάχνουν με το αυτοκίνητο, «βλέπω βγάζετε φωτογραφίες; βρήκατε τουλίπες από δω;», κόβουν μια αγκαλιά και του χρόνου πάλι.
χαιρετισμούς.
