31 Μαΐ 2009

4 φωτογραφίες από το σπίτι της Aγγελικής







Η προηγούμενη νύχτα απασχολούσε ακόμα τη σκέψη της, αλλά ίσως αυτό τη βοήθησε να ξεχάσει τη φωτογράφιση και να είναι χαλαρή.
Ακουμπισμένα στον τοίχο οι τελευταίοι της πίνακες και από πάνω οι πρώτες της ζωγραφιές από το νηπιαγωγείο.

30 Μαΐ 2009

290509 ίριδα




χρόνια είχα να μπω μέσα
το κτίριο του πανεπιστημίου ανακαινισμένο
όχι όμως και η αίθουσα του κινηματογράφου, η Ίριδα
η φθορά δεκαετιών
στις μαυρισμένες μπαρόκ κολώνες,
στα φθαρμένα υφάσματα των καθισμάτων,
στον πρόχειρο πλαστικό διάδρομο

στους βρώμικους τοίχους
τα καινούργια συνθήματα του δεκέμβρη

αφορμή η ταινία "νύχτα και καταχνιά" του Αλέν Ρενέ
στα 40' μιας παλιάς κόπιας αποκαλύφθηκε όλη η τραγωδία
των γερμανικών στατοπέδων συγκέντωσης

δεν είμασταν ούτε δέκα άνθρωποι
και με αφορμή το θάνατο
συντονίσαμε την ύπαρξη μας
και προσφέραμε δύο ώρες
ο ένας στον άλλο

στην αποκάτω αίθουσα
χαρούμενοι άνθρωποι χόρευαν παραδοσιακούς χορούς

την ίδια ώρα
στο jazz festival, χιλιάδες άνθρωποι
ανάμεσα σε χορηγούς ουίσκι και τσιγάρων
προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν


μανώλη, ευχαριστώ

29 Μαΐ 2009

Νίκος Καρούζος (2)

Η ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

. . . . . . . . .
Γεννιέσαι και μπαίνεις μεσ' στο αίνιγμα
πεθαίνεις και τ' αφήνεις ανέπαφο.
Τι άλλο να προσθέσω πια στη δύναμη του έαρος;
Πλήρης από έλλειψη νοήματος
υπερέχω.
Τίποτ' άλλο δεν έχω να εκπροσωπήσω
τη χαρά μου μονάχα και μονάχα τη θλίψη μου
σ΄ αυτό τον κόσμο που τον παγιδεύει θανάσιμα
όχι το σκοτάδι κ' η μαυρίλα
μα το βαθύ χαντάκι της προοπτικής...
Ο χρόνος είχε μόλις ανατείλει.


Νίκος Καρούζος
από το ποίημα Η αντίκρουση του χειμώνα
ΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ ΧΑΣΜΑΤΑ (1974)
εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Νίκος Καρούζος (1)

ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε
παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων
ή έστω μνημόσυνα.
Όταν δεν έχετε
μαντέψει τη δύναμη
που κάνει την αγάπη
εφάμιλλη του θανάτου.
Όταν δεν αμολήσατε αϊτό την Καθαρή Δευτέρα
χωρίς να τον βασανίζετε
τραβώντας ολοένα τον σπάγγο.
Όταν δεν ξέρετε πότε μυρίζε τα λουλούδια
ο Νοστράδαμος.
Όταν δεν πήγατε τουλάχιστον μια φορά
στην Αποκαθήλωση.
Όταν δεν ξέρετε κανένα υπερσυντέλικο.
Αν δεν αγαπάτε τα ζώα
και μάλιστα τις νυφίτσες.
. . . . . . . . .

ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μη με διαβάζετε
όταν
έχετε
δίκιο.
Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα...
Ώρα να πηγαίνω
δεν έχω άλλο στήθος.


Νίκος Καρούζος
από το ποίημα Ρομαντικός Επίλογος
ΠΕΝΘΗΜΑΤΑ (1969)
εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

το Καθόλου

28 Μαΐ 2009

άγιος ο έρωτας

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό
το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου
με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα.
Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου;

Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας,
ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας.
. . .


από το τραγούδι
Άγιος ο Έρωτας
στίχοι Διονύσης Καρατζάς
μουσική Γιώργος Ανδρέου

4 φωτογραφίες από το σπίτι τoυ Μανούσου




Ο Μανούσος!
Όμορφα παλιό το σπίτι
αλλά νομίζω ότι δεν καταφέραμε να συντονίσουμε
το χώρο, το χρόνο, την σκέψη μας (;) και τις φωτογραφίες..

27 Μαΐ 2009

η εικόνα και το βλέμμα, δοκίμιο 3 (3)

. . .
Το να είναι κανείς γδυμνός σημαίνει να είναι ο εαυτός του.
Το να είναι κανείς ένα γυμνό σημαίνει να βλέπεται γδυμνός από άλλους και όμως να μην αναγνωρίζεται σαν ο εαυτό του. Ένα γδυμνό σώμα για να γίνει γυμνό, πρέπει να ιδωθεί σαν αντικείμενο. (Η θέασή του ως αντικειμένου διεγείρει τη χρήση του ως αντικειμένου). Η γδύμνια αποκαλύπτει τον εαυτό της. Η γυμνότητα εκτίθεται σε θέα.
Το να είναι κανείς γδυμνός σημαίνει να είναι αμεταμφίεστος.
Το να είναι κανείς εκτεθειμένος σε θέα σημαίνει να έχουν μετατραπεί η επιφάνεια της επιδερμίδας του, οι τρίχες του κορμιού του σε μια μεταμφίεση που σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί ποτέ να αγνοηθεί. Το γυμνό είναι καταδικασμένο να μην είναι ποτέ γδυμνό. Η γυμνότητα είναι μια μορφή ενδυμασίας.
Στη συνήθη ευρωπαϊκή ελαιογραφία του γυμνού ο κύριος πρωταγωνιστής δεν ζωγραφίζεται ποτέ. Είναι ο θεατής που βρίσκεται μπροστά στην εικόνα και υποτίθεται πως είναι άντρας. Τα πάντα απευθύνονται σε αυτόν. Τα πάντα πρέπει να φαίνονται σαν αποτέλεσμα της ύπαρξης του εκεί. Είναι γι' αυτόν που οι μορφές αποδέχτηκαν τη γυμνότητα τους. Αλλά ο ίδιος είναι εξ' ορισμού, ένας ξένος - που φοράει ακόμα τα ρούχα του.


John Berger
Η εικόνα και το βλέμμα, από το δοκίμιο 3
εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ

η εικόνα και το βλέμμα, δοκίμιο 3 (2)

. . .
Οι άντρες δρουν και οι γυναίκες εμφανίζονται. Οι άντρες κοιτάζουν τις γυναίκες. Οι γυναίκες παρατηρούν τον εαυτό τους όταν τις κοιτάζουν. Αυτό καθορίζει όχι μόνο τις περισσότερες σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών, αλλά και τη σχέση των γυναικών με τον εαυτό τους. Ο επιθεωρητής της γυναίκας μέσα στο εγώ της είναι αρσενικός: ο επιθεωρούμενος θηλυκός. Έτσι η γυναίκα μετατρέπει τον εαυτό της σε αντικείμενο και πιο ισιαίτερα σε αντικείμενο θέασης: σε θέαμα.
. . .


John Berger
Η εικόνα και το βλέμμα, από το δοκίμιο 3
εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ

η εικόνα και το βλέμμα, δοκίμιο 3 (1)

. . .
Η κοινωνική παρουσία μιας γυναίκας είναι διαφορετικού είδους από εκείνη ενός άντρα. Η παρουσία ενός άντρα εξαρτάται από την υπόσχεση της δύναμης που ενσωματώνει. Αν η υπόσχεση είναι μεγάλη και πειστική η παρουσία του εντυπωσιάζει. Αν είναι μικρή ή ελάχιστα πειστική θεωρείται πως έχει ασήμαντη παρουσία. Η υποσχόμενη δύναμη μπορεί να είναι ηθική, σωματική, ιδιοσυγρασιακή, οικονομική, κοινωνική, σεξουαλική - αλλά το αντικείμενο της είναι πάντα εξωτερικό προς τον άντρα. Η παρουσία ενός άντρα υποβάλλει το τι είναι ικανός να κάνει σε σένα ή για σένα. Η παρουσία του μπορεί να είναι φτιαχτή, με την έννοια ότι προσποιείται πως είναι ικανός για ό,τι δεν είναι. Αλλά η προσποίηση είναι πάντα για μια δύναμη που αυτός ασκεί πάντα πάνω στους άλλους.
Αντίθετα, η παρουσία μιας γυναίκας εκφράζει τη στάση της απέναντι στον εαυτό της και προσδιορίζει το τι μπορούν ή δεν μπορούν να της κάνουν. Η παρουσία της εκδηλώνεται στις χειρονομίες, τη φωνή, τις γνώμες, τις εκφράσεις, το ντύσιμο της, στα πράγματα που έχει επιλέξει να την περιβάλλουν, στο γούστο της, - δεν υπάρχει πράγματι τίποτε απ' όσα μπορεί να κάνει που να μην συμβάλλει στην παρουσία της. Η παρουσία μιας γυναίκας είναι τόσο σύμφωνη με το πρόσωπο της ώστε οι άντρες τείνουν να την αντιλαμβάνονται σαν κάτι σχεδόν υλικό που αναδίνεται από αυτήν, ένα είδος θερμότητας ή μυρωδιάς ή ακτινοβολίας.
. . .

John Berger
Η εικόνα και το βλέμμα, από το δοκίμιο 3
εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ

4 ταινίες



4 ταινίες θανάτου ενάντια στην έκθεση the bodies

αφίσα μ.κ.-γ.κ.

25 Μαΐ 2009

Οδυσσέας Ελύτης (3), Μαρία Νεφέλη

Η Μαρία Νεφέλη λέει:

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ

Φοβηθείτε
αν θέλετε να σας ξυπνηθεί το ένστικτο του Ωραίου·

ή αν όχι τότε μια που ζούμε στον αιώνα της φωτογραφίας
ακινητήσετέ το: αυτό που δίπλα μας
ολοένα μ' απίθανες χειρονομίες δρα:
το Ασύλληπτο!

α) δύο χέρια ωραία γυναίκας (ή και αντρός) που να'χουν
εξοικειωθεί με τ' αγριοπερίστερα
β) ένα σύρμα που οι αναμνήσεις του όλες να 'ναι από ρεύμα
ηλεκτρικό και ανύποπτα πουλιά
γ) μια κραυγή που να μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αιώνια
επικαιρότητα
δ) το παράλογο φαινόμενο της ανοιχτής θαλάσσης.

Θα 'χετε καταλάβει βέβαια τι εννοώ.

Είμαστε το αρνητικό του ονείρου
γι' αυτό φαινόμαστε μαύροι και άσπροι
και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα.
. . .


Θε μου τι μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε!


Οδυσσέας Ελύτης
από τη Μαρία Νεφέλη
εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

24 Μαΐ 2009

αγίας ζώνης και αμοργού - κυψέλη



Πρέπει να είναι δυο τρεις μέρες, όχι παραπάνω
που άνθισαν οι πικροδάφνες
τις ίδιες μέρες που έπεσαν
τα τελευταία άνθη από τις διπλανές νερατζιές

τρέχει η άνοιξη
να συναντήσει το καλοκαίρι . .

23 Μαΐ 2009

Οδυσσέας Ελύτης (2), Η Μαρίνα των βράχων

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας
. . .
Σου 'λεγα να μετράς μεσ' στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.
. . .
Άκουσε, ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω σου θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
. . .
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμα σου.


Οδυσσέας Ελύτης
από το ποίημα Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

3500



Το μυαλό μου κυλάει αργά
Ξεχνιέται συνεχώς
στις αντανακλάσεις των φύλλων
καθώς τα λικνίζει ο άνεμος

Σιωπή

Πότε με χαϊδεύει η ομορφιά
και πότε συνθλίβομαι απ' αυτό
που ακόμα υπάρχει

Κάθομαι απέναντι και με κοιτάζω
την ώρα που φουσκώνω τα λάστιχα του ποδηλάτου
το βράδυ που κλείνω το σύρτη της πόρτας
το πρωί καθώς ανοίγω την κουρτίνα
την ώρα που μου χαμογελά ο φόβος

Όσα αστέρια κι αν σβήσουν
Από το παρατηρητήριο της Γης
τουλάχιστον τρισήμιση χιλιάδες θα λάμπουν

Πόσα έτη φωτός μακριά είναι το Εμείς..


πρώτη γραφή
3 10 2004

Η αισθητική της σιωπής (3)

"Υπάρχει κάτι το παράξενο στις πράξεις της γραφής και της ομιλίας," έγραψε ο Νοβάλις το 1799. "Το γελοίο και εκπληκτικό λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι ότι πιστεύουν πως χρησιμοποιούν τις λέξεις σε σχέση με τα πράγματα. Δεν είναι συνειδητοί της φύσης της γλώσσας - που είναι ότι αποτελεί η ίδια τη μόνη της φροντίδα και απασχόληση, και είναι αυτό ακριβώς που την κάνει ένα τόσο γόνιμο και λαμπερό μυστήριο. Όταν κανείς μιλάει μόνο για να μιλάει λέει τα πιο πρωτότυπα και αληθινά πράγματα που μπορεί κανείς να πεί".


Σούζαν Σόνταγκ
Η αισθητική της σιωπής
ΝΕΦΕΛΗ

Η αισθητική της σιωπής (2)

Ο Κρισναμούρτι ισχυρίζεται ότι πρέπει ν' αποβάλλουμε την ψυχολογική μνήμη, την οποία διαφοροποιεί από την απλή μνήμη των γεγονότων. Γιατί διαφορετικά, δεν κάνουμε τίποτ' άλλο από το να γεμίζουμε το νέο με το παλιό, αποκλείοντας έτσι τη δυνατότητα μιας καινούργιας εμπειρίας με το ν' αγκιστρώνουμε την καθεμία μας εμπειρία πάνω σε κάποια άλλη που προηγήθηκε.
Πρέπει να καταστρέψουμε τη συνέχεια (που εξασφαλίζεται από την ψυχολογική μνήμη), πηγαίνοντας ως το τέλος κάθε συγκίνησης ή σκέψης.
Και μετά το τέλος, αυτό που ακολουθει (για ένα διάστημα) είναι η σιωπή.


Σούζαν Σόνταγκ
Η αισθητική της σιωπής
ΝΕΦΕΛΗ

Η αισθητική της σιωπής (1)

. . .
Ο θεατής έτσι πρέπει να πλησιάζει την τέχνη όπως πλησιάζει κανείς ένα τοπίο. Ένα τοπίο δεν απαιτεί από τον θεατή την "κατανόηση" του, την απόδοση του μιας σημασίας, τις ανησυχίες και τις συμπάθειες του· απαιτεί, μάλλον, την απουσία του, ζητάει απ΄αυτόν να μην του προσθέσει τίποτα. Η οραματική διάθεση των πραγμάτων, για να μιλήσει κανείς επακριβώς, συνεπάγεται την ικανότητα εκ μέρους του θεατή να ξεχνάει τον εαυτό του: ένα αντικείμενο άξιο να κοιταχτεί μ' αυτόν τον τρόπο είναι ένα αντικείμενο που, στην πραγματικότητα, εκμηδενίζει αυτόν που το συλλαμβάνει.


Σούζαν Σόνταγκ
Η αισθητική της σιωπής
ΝΕΦΕΛΗ

Γιώργος Χειμωνάς, Έπαινος για τον άνδρα

. . .
Η γυναίκα είναι σκανδαλωδώς ευνοημένη από τη φύση. Βρίσκεται πιο κοντά της, την έχει πάντα με το μέρος της -η φύση συνεχίζεται μέσα της, χρησιμοποιεί το σώμα της για να αναπαραχθεί. Ας μην το ξεχνάμε: η γυναίκα έχει συγγένεια με το φως του φεγγαριού (που στον άντρα προκαλεί την επιληψία), με τις παλίρροιες των ωκεανών. Ο άντρας είναι αφύσικος, τεχνητός. Κατασκευασμένος μέσα σ' ένα ανοίκειο γυναικείο ικρίωμα, το σώμα της μητέρας του, κατασκευασμένος ακόμα από εντολές κύρους και εξουσίας, ''ανδρισμού" και αντοχής, τις οποίες, στη διάρκεια της σύντομης ζωής του, είναι καταναγκασμένος πειθήνια και καθημερινά να εκτελεί.
. . .
Ανιδιοτελής, αθώος αλλά ευφυής, εύπιστος με την θέληση του, εύθραυστος και χωρίς - σε αντίθεση με την γυναίκα - να επιζεί του θρυμματισμού του· ασκημένος από ένστικτο να επινοεί τεχνάσματα του κυνηγιού για την τροφή της ομάδας, να αγρυπνάει για τους κινδύνους· από γεννήσεως ανυπεράσπιστος, γιατί η φύση του πήρε πίσω όλα τα όπλα του, έμεινε πάντα πολεμιστής, άοπλος και με χίλιους τρόπους γενναίος. Εκπνευμάτωσε τη φυσική του ρώμη και την έκανε δύναμη, κυρίως τόλμη, μυαλού και κραδασμό ιδεών. Αυτός είδε τα όνειρα όταν ήρθαν οι μεγάλες νύχτες - κι όλα αυτά από το τίποτε, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από κανέναν. Έχοντας τα όλα αντίξοα, και πιό πολύ αντίξοη την γυναίκα που τον αγάπησε.
Και λυπηθείτε τον, με την πιο ευγενικιά, την πιο τρυφερή λύπη, γι' αυτή την απέραντη, την ως το τέλος αβοήθητη μοναξιά του.
. . .
Και μην του μιλάτε, αφήστε τον να σωπαίνει όταν σωπαίνει. Και αν αρχίσει να κλαίει ξαφνικά, ποτέ μην τον ρωτήσετε γιατί.

"Το Βήμα" 29.5.88

Γιώργος Χειμωνάς
αποσπάσματα από το Έπαινος για τον άνδρα
από το βιβλίο Ποιόν φοβάται η Βιρτζίνια Γούλφ
εκδόσεις Καστανιώτης

22 Μαΐ 2009

4 φωτογραφίες από το σπίτι της Μαρίας






τελικά αγνοώ τι βγαίνει από τις φωτογραφίες
ούτε το παζλ του Ιερόνυμου Μπος φαίνεται, ούτε οι ρομαντικοί πίνακες, ούτε κάτι από τι yoga, ούτε το αμερικάνικο καπέλο, ούτε το demο που τραγουδούσε η Μαρία, ούτε η σιδερόστρα, ούτε το ποτηράκι του καφέ, ...
ούτε το "καθόλου της ύπαρξης", το χάος κι ο εαυτός μας που στέκεται απέναντι

ίσως η φωτογράφιση είναι η αφορμή για να βάλουμε σε σειρά τις λέξεις
και να δώσουμε χώρο στο χρόνο
άντε, πάλι ψυχανάλυση κάναμε..

21 Μαΐ 2009

4 φωτογραφίες από το σπίτι της Άννας





πανικός από σημαίνοντα και σημαινόμενα στο δωμάτιο
- γράψε μου 5 λέξεις που σε χαρακτηρίζουν και υπάρχουν μέσα στο δωμάτιο
- Κρύσταλλοι, Υoga, Osho, Ιερή Γεωμετρία, Superfoods (maca, καρυδέλαιο, σπόροι κακάο, goji berries, noni)
- Το πρόσωπο σου, μεταμορφώνεται συνέχεια, φωτεινό, σκοτεινό, χαρούμενο, σοβαρό, αλλάζει ηλικία..
- Το ξέρω, παιδί και γυναίκα μαζί!

20 Μαΐ 2009

; αυτό που δεν μπορεί να μην υπάρχει

της Κ.Κ.


. . .
Κι η σιωπηλή παρουσία σου μ' έμαθε
πως σιωπή δεν υπάρχει.
Άκουσα να θροΐζει η ψυχή σου
όπως ένας πευκώνας το καλοκαίρι.
Τα δάχτυλα σου μ' αγγίξαν
σαν ένα σμήνος πουλιών.
Κι όταν χαμογελάς ακούω μια άρπα.
Κι όταν σκέφτεσαι ακούω που σκέφτεσαι.
Κι είναι αυτό που ακούω πολύ δυνατότερο
απ' αυτό που σου γράφω
κι απ' αυτό που μπορώ να σου πω.
Όλα είναι γραμμένα. Αρκεί να μπορεί
να διαβάζει η καρδιά
τα ψηφία της κτίσεως.
Οι στίχοι είναι αντίλαλοι.
Απόψε τελειώσανε όλες οι λέξεις μου. . .

του Νικηφόρου Βρεττάκου


19 Μαΐ 2009

16 Μαΐ 2009

Σμιλεύοντας τον χρόνο (1)

Ο άνθρωπος είναι απασχολημένος να κυνηγά φαντάσματα και να προσκυνά είδωλα. Στο τέλος όλα καταλήγουν σ' ένα, και μάλιστα απλό στοιχείο, το μόνο στο οποίο μπορεί να υπολογίζει στη ζωή του: την ικανότητα να αγαπάει. Το στοιχείο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί μες στη ψυχή και να γίνει ο υπέρτατος παράγοντας που καθορίζει το νόημα της ζωής ενός ανθρώπου. Έργο μου είναι να κάνω το θεατή που βλέπει τις ταινίες μου να συνειδητοποιήσει την ανάγκη του να αγαπάει και να τον αγαπούν, να καταλάβει ότι τον καλεί η ομορφιά κοντά της.


από το βιβλίο
Σμιλεύοντας τον χρόνο
του Αντρέι Ταρκόφσκι
Εκδόσεις Νεφέλη

15 Μαΐ 2009

Το βιβλίο της ανησυχίας (8)

Πιστεύω, ιδανικά, γυναίκα ή επάγγελμα - όλα αυτά είναι κελί και χειροπέδες. Να είσαι και να παραμένεις ελεύθερος. Η ίδια η φιλοδοξία, αν γίνει υπερηφάνεια και πάθος, είναι ένα φορτίο, και δεν θα νιώθαμε υπερήφανοι αν κατανοούσαμε ότι είναι ένα σχοινί από το οποίο μας τραβάνε. Όχι, ούτε καν δεσμούς με τον εαυτό μας! Ελεύθεροι από τον εαυτό μας και από τους άλλους, στοχαστικοί χωρίς έκσταση, σκεπτόμενοι χωρίς συμπέρασμα, θα ζήσουμε, απελευθερωμένοι από τον Θεό, το μικρό διάλλειμα που η διάσπαση της προσοχής των δημίων παραχωρεί στην έκσταση μας στη διάρκεια της παρέλασης. Αύριο μας περιμένει η γκιλοτίνα. Αν δεν είναι αύριο είναι μεθαύριο. Ας βγάλουμε περίπατο στον ήλιο την ανάπαυση μας πριν από το τέλος, αγνοώντας συνειδητά τους σκοπούς και τις συνέπειες. Ο ήλιος θα χρυσίσει τα χωρίς ρυτίδες μέτωπά μας, και η αύρα θα φέρει δροσιά σε όσους έπαψαν να ελπίζουν.

από: "Το βιβλίο της ανησυχίας", τόμος Α
του Φερνάντο Πεσσόα, εκδόσεις Εξάντας

Το βιβλίο της ανησυχίας (7)

Μακάριος αυτός που δεν απαιτεί από τη ζωή περισσότερα απ' όσα αυτή του δίνει αυθόρμητα, καθοδηγούμενος από το ένστικτο της γάτας, που αναζητεί τον ήλιο όταν υπάρχει ήλιος, και, όταν δεν υπάρχει, τη ζέστη, όπου κι αν αυτή βρίσκεται.


από: "Το βιβλίο της ανησυχίας", τόμος Α
του Φερνάντο Πεσσόα, εκδόσεις Εξάντας

αιλθένεγ



φίλοι κι αδέλφια
άγνωστοι και γνωστοί

δυστυχώς γιορτές και πάρτυ δεν κάνω ποτέ
επειδή όμως μέρα με τη μέρα
δένομαι περισσότερο με το blog
σας δηλώνω οτι σαν σήμερα
πριν από πολλά! χρόνια
γεννήθηκα

να είσαστε καλά!

13 Μαΐ 2009

13|5|2009 μαρούσι




Θ’ανεβώ στον Ουρανό

Θ’ανεβώ στον Ουρανό ν’αρωτήξω το Θεό
πού’σαι τση μηλίτσας μήλο, α! που θάμπωσες τον Ήλιο
Α! που θάμπωσες τον Ήλιο... πού’σαι, τση μηλίτσας μήλο...
πού σαι πετροπέρδικά μου, πού σαι πετροπέρδικά μου
πού’σαι πετροπέρδικά μου, που πετάς στα όνειρά μου
που πετάς στα όνειρά μου, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ...

Μαυρομάτα και ξαθή μου, λεμονίτσα φουντωτή μου
χρόνους ψάχνω και ζαμάνια στ’ουρανού τα μεϊντάνια
στ’ουρανού τα μεϊντάνια, χρόνους ψάχνω και ζαμάνια

χρόνους ψάχνω, δε σε βρίσκω, χρόνους ψάχνω, δε σε βρίσκω
χρόνους ψάχνω, δε σε βρίσκω χρυσοσκάλιστέ μου ρίσκο
χρυσοσκάλιστε μου δίσκο, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ...

Κι είπεν ο Θεός στ’αυτί μου, κι έκαψέν την την ψυχή μου
πως στο θρόνο του σε θέλει να σε προσκυνούν οι αγγέλοι
να σε προσκυνούν οι αγγέλοι, μπρος στο θρόνο του σε θέλει

πού σαι πετροπέρδικά μου, πού σαι πετροπέρδικά μου
πού’σαι πετροπέρδικά μου, που πετάς στα όνειρά μου
που πετάς στα όνειρά μου, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ


Θ΄ΑΝΕΒΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΛΥΡΑ | ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟΝ
Συνθέτης:Ψαραντώνης | Στιχουργός Βασίλης Ξυλούρης

4 (+1) φωτογραφίες από το σπίτι της Φραντζέσκας


Αν και στην αρχή δεν υπήρχε πολύ καλή διάθεση, ούτε επαρκής φωτισμός, σιγά σιγά η φωτογράφιση έγινε παιχνίδι σ' όλους τους χώρους του σπιτιού
αλλάξαμε και ρόλους

* νομίζω ότι οι φωτογραφίες ήταν καλές,
αλλά στην Φραντζέσκα άρεσαν μόνο δυο, οπότε δεν ανέβασα καμία



-Η Φ είπε : "Τι όμορφα που είμαστε εδω μαζί!" Εγω έμεινα σιωπηλός λες και είχα χάσει την ακοή μου όσο μιλούσε. Δυο ώρες μείναμε μόνοι στο δωμάτιο. Γύρω μου μόνο ανία και απελπισία. Δεν είχαμε ποτέ ούτε μια καλή στιγμή που στη διάρκεια της εγώ να ανάσαινα ελεύθερα-.

- η σκούπα που περνάει πάνω από το χαλί στο διπλανό δωμάτιο ακούγεται σαν ουρά φορέματος που σέρνεται με σπαμωδικές κινήσεις.-

- Χαρά στο λουτρό. Βαθμιαία επίγνωση. Τα απογεύματα που πέρασα με συντροφιά τα μαλλιά μου-

- Ευαισθησία στο κρύο, σε όλα. Τώρα, εννέα και μισή το βράδυ κάποιος στο διπλανό δωμάτιο καρφώνει ένα καρφί στον κοινό μας μεσότοιχο-


Από τα ημερολόγια του ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ
εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ
η επιλογή από την Φραντζέσκα

10 Μαΐ 2009

5 φωτογραφίες από την ποδηλατοπορεία στην αθήνα





..εκεί που χωράς

χθες το απόγευμα στο κέντρο της πόλης
στην ελληνοαμερικάνικη ένωση εκατοντάδες παιδιά γράφουν εξετάσεις
απέναντι στο γαλλικό ινστιτούτο έχουν αυτοσχέδια γιορτή
στην πλατεία εξαρχείων φωτιές σε κάδους και δακρυγόνα
ματ στα τριγύρω στενά
στο πάρκο ναυαρίνου και τρικούπη φυτεύουν δέντρα
στον "σπόρο" γιορτάζουν 4 χρόνια
στην ομόνοια συγκέντρωση φασιστών
τριγύρω αντισυγκεντρώσεις αριστερών και αναρχικών

και ενώ συμβαίναν όλα αυτά
στην οδό κατριβάνου και κατριβάνου στην αχαρνών
γράφει

7 Μαΐ 2009

4 φωτογραφίες από το σπίτι της Πόλυς





141(;) διαφορετικά ροφήματα σε βιτρίνα, δεκάδες μικρά μπουκαλάκια με αρώματα, εκατοντάδες cd, πολλά γάντια, πολλά τακούνια!
α, και μια σούπερ μαμά!
το αρχικό άγχος της φωτογράφισης δεν το σπάσαμε τελείως,
αλλά κάτι καταφέραμε

6 Μαΐ 2009

Το βιβλίο της ανησυχίας (6)

Ανασυνθέτοντας διαρκώς τον εαυτό μου, τον κατέστρεψα. Από την πολλή σκέψη του εαυτού μου είμαι πια οι σκέψεις μου και όχι εγώ. Με βυθομέτρησα και άφησα να πέσει ο βυθομετρητής. Ζω για να σκέφτομαι αν έχω βάθος ή όχι, χωρίς πια άλλο βυθομετρητή πέρα από το βλέμμα μου, που μου δείχνει, φωτεινό πάνω στο σκούρο φόντο του καθρέφτη του τεράστιου πηγαδιού, το πρόσωπό μου να με κοιτάζει ενώ το κοιτάζω.


από: "Το βιβλίο της ανησυχίας", τόμος Α
του Φερνάντο Πεσσόα, εκδόσεις Εξάντας

Βροοο-χή! Βροοο-χή!



Βροοο-χή! Βροοο-χή!
Βροοο-χή! Βροοο-χή! Βροοο-χή!
Όποτε μπορώ βρέχομαι για να γυρίζω στις αισθήσεις

Θυμάμαι τότε που σε πρωτοείδα στα βράχια κοντά στη θάλασσα
Μικρή και θαρραλέα
Πριν μας πάρει ο έρωτας
Πριν φύγουμε για τις πόλεις
Ήμασταν παιδιά και όλα θα γίνονταν
Τώρα ψάχνουμε αγάπη
και αφήνουμε τη σκόνη μας εκεί που οι αισθήσεις δεν έρχονται

Συνεχώς επιστρέφουμε στα βράχια
Μα εσύ δεν είσαι πια η μικρή που χαμογελούσε στη θάλασσα
και εγώ δεν αντέχω να σε κοιτάξω στα μάτια.


πρώτη γραφή
ΦΩΤΑ3 03|2001

5 Μαΐ 2009

Το βιβλίο της ανησυχίας (5)

Επανάσταση; Αλλαγή; Αυτό που θέλω στ' αλήθεια από τα βάθη της ψυχής μου είναι να φύγουν τα άτονα σύννεφα που πασαλείβουν με μια γκρίζα σαπουνάδα τον ουρανό. Αυτό που θέλω είναι να δω το γαλάζιο να προβάλλει ανάμεσα τους, αλήθεια βέβαιη και ξεκάθαρη γιατί τίποτα δεν είναι και ούτε θέλει να είναι.


από: "Το βιβλίο της ανησυχίας", τόμος Α
του Φερνάντο Πεσσόα, εκδόσεις Εξάντας

4 Μαΐ 2009

8 φωτογραφίες από τα ορεινά του νομού τρικάλων
















θέλαμε
να φτάσουμε στις πηγές του Αχελώου
βόρεια του χωριού Χαλίκι
αλλά το χιόνι τις είχε σκεπάσει

περπατήσαμε
δίπλα στα νερά και τα ζώα
και κάτω
από τα ανθισμένα δέντρα και τις ψηλές κορφές

η άνοιξη
ήταν χαμένη μέσ' στην ομίχλη