27 Δεκ 2010

νέα σελίδα "η πόλη από πάνω"



νέα σελίδα στη στήλη "θέματα"

"η πόλη από πάνω"

κείμενα
και φωτογραφίες για την αθήνα
από λόφους και ταράτσες

22 Δεκ 2010

από το βιβλίο του Lucio Della Seta "Νικήστε τις ενοχές" ΙΙ

... Για κακή τύχη της προσωπικής μας ευεξίας και πιθανότατα για λόγους εξέλιξης που παραμένουν ανεξιχνίαστοι, ο μηχανισμός της σκέψης έχει υπερεκτιμηθεί: τις περισσότερες φορές αναμασάει παρασιτικές σκέψεις, στρέφεται στο κενό πάνω σε προβλήματα που είτε είναι ανυπόστατα είτε είναι ανεπίλυτα τη δεδομένη στιγμή.
Κατά βάθος, απ' ό,τι φαίνεται, ο πιο ποθητός στόχος για κάθε άνθρωπο είναι να βιώνει σε κατάσταση εγρήγορσης το ότι Υπάρχει, δίχως να σκέφτεται τίποτε, ακόμη και όταν ενεργεί με βάση τα εξαρτημένα αντανακλαστικά που κατευθύνουν τη συντριπτική πλειονότητα των πράξεων του. Να βρίσκεται εξ ολοκλήρου μέσα σε εκείνο που κάνει, δίχως να σκέφτεται άλλα πράγματα.

Η βαρύγδουπη λέξη "αυτοπραγμάτωση" σηματοδοτεί το τέλος της εξάρτησης από αυτό που οι άλλοι μπορεί να σκέφτονται για μας, το τέλος του αναγκαστικού κομφορμισμού. Είναι η ελευθερία του να βλέπουμε τη ζωή με τα δικά μας μάτια, σεβόμενοι όλους και όλα σε έναν κόσμο που αποτελείται από άτομα που συμβιώνουν ή μάλλον που απλώς είναι τα μέλη μιας αγέλης.

... Θυμίζω το χάρτη της Ψυχής που σχεδίασε ο Freud, την ανατομία του μυαλού, για να καταλάβουμε πώς είμαστε φτιαγμένοι και τι συμβαίνει όταν νιώθουμε ενοχές, ανικανότητα, αναξιότητα. Ο χάρτης διαιρείται σε τρεις Ψυχικές Περιοχές που ενεργούν και αλληλοεπηρεάζονται.
... Η πρώτη Περιοχή, η αρχαιότερη, είναι το Εκείνο που "περιέχει και κληρονομικά στοιχεία, αυτά που ενυπάρχουν στον άνθρωπο από τη γέννηση του, που περιέχονται στη δομή του, δηλαδή τα ένστικτα". Το Εκείνο είναι η αυθεντική και βαθύτερη ουσία μας, η αρχέγονη, αδάμαστη δύναμη της ζωής που υποκύπτει μόνο στο θάνατο. Η δύναμη του, η προπέτεια και η απουσία συνείδησης, το "όλα και τώρα", αναγνωρίζονται στη συμπεριφορά κάθε μικρού παιδιού.
... Η δεύτερη Περιοχή είναι το Εγώ, "ένα τμήμα του Εκείνου" που "αναπτύσσεται με ξεχωριστό τρόπο", υπό την επήρεια του εξωτερικού κόσμου, και "λειτουργεί ως μεσάζων μεταξύ του Εκείνου και του εξωτερικού κόσμου". Σαν το Εκείνο να είναι ένα υποβρύχιο και το περισκόπιο του.
Το Εγώ αρχίζει να πλάθεται με κάπως τραυματικό τρόπο λόγω της συνάντησης, κατά τη γέννηση, με τον αέρα, το φως, το γάλα και τον πονόκοιλο και αναπτύσσεται ερχόμενο σε επαφή με τις άλλες εξωτερικές δυνάμεις: από το νόμο της βαρύτητας ως τη συμπεριφορά των γονέων.
... Το Εγώ είναι επιφορτισμένο με το να μας εξασφαλίζει, εκτός από τα υλικά αγαθά, και τα δύο πιο ποθητά πράγματα, όπως λέει και το τραγούδι στην ταινία Καζαμπλάνκα: "Είναι πάντα η ίδια παλιά ιστορία, ένας αγώνας γι' αγάπη και δόξα". Οι μορφές της αγάπης και της δόξας είναι υποκειμενικές και δεν έχουν τέλος, κινούνται από το να κερδίσουμε την εκτίμηση των συγγενών μας ως το να γίνουμε κυρίαρχοι του κόσμου.
... Η τρίτη Περιοχή, ή Δύναμη, είναι το Υπερεγώ, ή το Ιδανικό του Εγώ, όπως το λέει συχνά ο Freud, μια ειδική ψυχική αναφορά που διαμορφώνεται στο εσωτερικό του Εγώ κατά τη "μακρά περίοδο της παιδικής ηλικίας που ο άνθρωπος ζει σε άμεση εξάρτηση από τους γονείς". Τα υλικά με τα οποία είναι χτισμένο το Υπερεγώ είναι οι αξίες, οι σκοποί, τα ιδανικά, οι ηθικές διδαχές των γονέων και της κοινωνίας που αποτυπώνονται  δια βίου στο μυαλό και γίνονται εσωτερικοί κριτές της συμπεριφοράς μας.
... Εάν το Υπερεγώ κρίνει ανίκανο το Εγώ ακόμη και για ασήμαντους λόγους, τότε αυτό αισθάνεται ενοχές, ότι σφάλει, ότι κινδυνεύει. Φοβάται, κι αυτό μπορεί να δώσει το έναυσμα για την απαρχή μιας νευρικής κρίσης, με άγχος, αγωνία, πανικό.

Στην πραγματικότητα, η απώλεια του άλλου προκαλεί πόνο ο οποίος είναι σχετικός και διαρκεί λίγο. Συνδέεται όμως με προσωπική ήττα, με την απαξία και την ανικανότητα μας που αποδεικνύει το γεγονός της εγκατάλειψης και μας οδηγεί στην απόγνωση. Πρέπει οπωσδήποτε να μάθουμε να διακρίνουμε τον πόνο που προκαλεί το πληγωμένο μας φιλότιμο.

Είμαστε ένα είδος υψηλών επιδόσεων που ζει ανά ομάδες και διαθέτει το προνόμιο της γλώσσας. Γεννιόμαστε με ατελή εγκέφαλο ο οποίος αναπτύσσεται με το πέρασμα του χρόνου και με την επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό  που προφανώς μας προσφέρει και το προνόμιο της εξέλιξης.

Στο Υπερεγώ συνυπάρχουν πραγματικότητα και φαντασία, λίγη γνώση και πολλές φαντασιώσεις. Το Υπερεγώ από μόνο του θα ήταν το μυαλό ενός τρελού: το αποδεικνύει η παράνοια, καρπός της επικυριαρχίας του.

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, δεν είναι απίθανο να αντιληφθούμε κάποτε ότι υπάρχει ελεύθερη βούληση. Αποτελoύμε μέρος της φύσης και υπακούμε στους νόμους του Σύμπαντος. Ούτε ο Άνθρωπος με κεφαλαίο Α μπορεί να φτάσει στο βαθμό να παίρνει απολύτως ελεύθερες αποφάσεις, ανεξαρτήτως των εξωτερικών και εσωτερικών δυνάμεων που καθορίζουν την ύπαρξη του. Είναι ποτέ δυνατόν ένας κομήτης να αποφασίζει μόνος του για την πορεία του;

Βιολογικά και ψυχολογικά ζούμε αναγκαστικά ανάμεσα σε δύο πόλους που είναι η επιβράβευση και η ματαίωση. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ' αυτό. Κάνουμε πάντοτε μόνο ό,τι μας είναι πιο ευχάριστο ή λιγότερο καταπιεστικό.

Ξέρουμε πως όλη μας τη ζωή την περνούμε με την αγάπη και το φόβο, τον Έρωτα και τον Πάνα. Έχουν ίση δύναμη αλλά είναι ασύμβατοι μεταξύ τους: υπερτερεί ή το ένα ή το άλλο. Είναι τόσο συναισθήματα όσο και συμπεριφορές του Εγώ. Ο Πάνας είναι απομάκρυνση, άρνηση, φυγή. Ο Έρωτας είναι ένωση, προσέγγιση, απόλυτη επαφή.

Η ικανότητα μας να κατανοούμε την πραγματικότητα, οι αισθήσεις μας, είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό. Βλέπουμε ένα απειροελάχιστο μέρος των χρωμάτων και ακούμε ένα απειροελάχιστο μέρος των ήχων που υπάρχουν στον κόσμο που μας περιβάλλει.
Η γνώση βασίζεται στη θαυμάσια εξέλιξη ή ανάπτυξη που έχει σχέση με τη δημιουργική ικανότητα του μυαλού, η οποία ερευνά και κατανοεί πράγματα πέραν αυτών που γίνονται αντιληπτά.

Πιστεύω ότι η στέρηση της στοργής κάνει τον μελλοντικό ενήλικα να εμμένει σε μια σχέση, ειδικά όταν είναι ερωτική, παρά την άρνηση και την απομάκρυνση του άλλου.

Lucio Della Seta
Νικήστε τις ενοχές
εκδόσεις ίταμος

μια νέα σελίδα "η πόλη από κάτω"





στη στήλη "θέματα", μια νέα σελίδες

η πόλη από κάτω

με φωτογραφίες από την αθήνα τη νύχτα



20 Δεκ 2010

από το βιβλίο του Lucio Della Seta "Νικήστε τις ενοχές" Ι

... Ο φόβος της μη αποδοχής μας από τους άλλους, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι η ενοχή που κυριεύει τον άνθρωπο σ' όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου κι αποτελεί το κυρίαρχο εμπόδιο για την ανθρώπινη ευτυχία.

Ενοχή είναι το αίσθημα ότι είμαστε ανεπαρκείς, ανίκανοι, αδέξιοι, ανάξιοι, αδιάφοροι, μη ερωτεύσιμοι, κοινωνικά αποτυχημένοι, δεύτερης κατηγορίας, κατώτεροι των άλλων, αδύναμοι να είμαστε όπως νομίζουμε πως πρέπει να είμαστε.

Το σημαντικότερο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η ανεπάρκεια και το αίσθημα ανεπάρκειας είναι δυο διαφορετικά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Εκστασιαζόμαστε με πράγματα ασύλληπτα για το μυαλό μας, με αποτέλεσμα να προσδίδουμε στον ανθρώπινο οργανισμό υπερβολικές ιδιότητες. Μια πιο αντικειμενική και ψύχραιμη παρατήρηση θα μας έδινε την πραγματική εικόνα που είναι και βοηθητική, καθώς δείχνει ότι κάποια προβλήματα, φυσικά και ψυχικά, οφείλονται στην ατέλεια του μηχανισμού του φόβου και του πόνου που ασφαλώς είναι απαραίτητος για την επιβίωση.

...Το σύστημα του φόβου είναι ατελές, διότι είναι μηχανισμός άμυνας και προσαρμογής που συχνά γίνεται όργανο επίθεσης κατά του εαυτού, κυρίως με την έννοια της ενοχής, κάτι που δεν είναι παρά η σκέψη ότι είμαστε ανεπαρκείς και ηττημένοι.

Οι αντανακλαστικές αντιδράσεις μπροστά στον κίνδυνο εμφανίζονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια με βάση τις πληροφορίες που δίνουν η όσφρηση, η όραση, η γεύση, η αφή, και η ακοή.
Σήμερα ο άνθρωπος βρίσκεται σε ένα σημείο της εξελικτικής ιστορίας του όπου οι αντανακλαστικές αντιδράσεις στον κίνδυνο προκύπτουν και από πληροφορίες που δίνει η σκέψη.
... Οι ειδικοί ανάγουν τη γέννηση της γλώσσας στα τελευταία τριάντα έως εκατό χιλιάδες χρόνια. Ελάχιστη χρονική περίοδος για την εξέλιξη, που λέει ότι η σκέψη μας βρίσκεται στα σπάργανα μπροστά στην ηλικία, την εμπειρία, την προσαρμογή και την ακρίβεια των πέντε αισθήσεων. Η σκέψη ή ο νους, ως προς τις αυτόματες αντιδράσεις στον κίνδυνο, είναι μια έκτη αίσθηση, αβέβαιη, συγκεχυμένη, και ανακριβής.


Lucio Della Seta
Νικήστε τις ενοχές
εκδόσεις ίταμος

19 Δεκ 2010

χέρια



το χάος και η ομορφιά


το φωτογραφικό παιχνίδι
"το χάος και η ομορφιά" ολοκληρώθηκε
photogame.wordpress.com