30 Ιουν 2014

καλό ταξίδι σίμο


Ο Σίμος μέχρι πριν λίγα χρόνια που μπορούσε να εργαστεί ήταν φαναρτζής, «ο Σίμος ο φαναράς» επιδιόρθωνε και κατασκεύαζε διάφορα αντικείμενα από λαμαρίνα, νέος γύριζε τα χωριά και μαστόρευε. Μαστόρευε και έπινε. Ο Σίμος ήταν φαναράς, κομουνιστής και ελεύθερος άνθρωπος. Ζούσε παρέα με ένα καναρίνι.
«Ανάψω τη σόμπα και α κάτσω μέχρι να πάει εννιά, στο καφενείο εν κάθομαι πολύ ώρα, με τρακόσα σαράντα ευρώ σύνταξη, τι να πλερώσω… Παρόλο που χτύπησα, μπορώ να δουλέψω αλλά δουλειά δεν υπάρχει. Η κασέτα παίζει καναρίνια να κελαϊδάνε μπας και μάθει το μικρό που έχω στο κλουβί.»
Αυτά το χειμώνα του 2009 στο σπίτι-εργαστήρι του. Τον τελευταίο χρόνο ήταν στο γηροκομείο, δύσκολο να τα καταφέρει μόνος του και οι γείτονες δεν μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη. Τον επισκέφθηκα μερικές φορές.
η συνέχεια του κειμένου εδώ

28 Ιουν 2014

φρέσκια μπύρα χίου

ο μάνος και ο ιάκωβος θα μπορούσαν να φτιάχνουν και νουτνλς, αλλά τελικά έφτιαξαν μπύρα.


για την χιώτικη μπύρα έμαθα από φίλους το περασμένο καλοκαίρι όταν επέστρεψα στο νησί, όλοι έλεγαν οτι την φτιάχνουν δυο καλά παιδιά και την βρίσκεις μόνο σε μπαρ γιατί διατηρείτε στο ψυγείο. ήθελα να την δοκιμάσω και να την βάλω στο παντοπωλείο των γονιών μου. τελικά μετά από μερικές μέρες τους βρήκα. όλη τη χρονιά στο χάος των γραφείων τους κάναμε πολύ ωραίες συζητήσεις, στο τέλος κόλλησα να φτιάξω κι εγώ μπύρα!

η συνέχεια του κειμένου και περισσότερες φωτογραφίες εδώ

24 Ιουν 2014

τ' αη γιάννη του κλήδονα…



ο χρόνος ήταν κυκλικός
δηλαδή δεν υπήρχε

συντονισμένες οι ζωές με το τύμπανο των έθιμων 
με τις θρησκευτικές-παγανιστικές γιορτές

ελάφρενε ο βίος
χορός στην τραγωδία του ενός
οι χωριανοί του

τώρα 
που παρόν δεν υπάρχει
μονάχα πέτρες, γάτες και φύλλα
σκεπασμένα από τον πέπλο της ησυχίας
οι εναπομείναντες
με τη φλόγα να λάμπει ακόμα
στα γερασμένα τους μάτια
 ξεκουβαριάζουν τη μνήμη τους

τη ρώτησα τη γινόταν στο χωριό
τ’ άι γιαννιού σαν σήμερα κι αύριο

- σήμερα ανάβανε φωτιές
  κι σαν αύριο, ανήμερα, είχανε τον κλύδωνα
  δηλαδή σ΄ένα σταμνί, σ' ένα μαστραπά, ρίχνανε οι κοπέλες 
  κάτι ασήμαντο, ας πούμε ένα κουμπί
  και κάποιος ταίριαζε στιχάκια
  μέχρι τελευταία ήταν ο χαράλαμπος
  ξέρανε ποιά είδηξεν τι
  κι άμαν ήβγενε το δικό της
  της λέανε στιχάκια για να την πειράξουνε

  ανοίξετε τον κλήδονα
  στα α γιαννού τη χάρη
  κι όποιαν η καλορίζικια
  να πάρει παληκάρι

  να, της μπέμπας 
  που περνιόντανε για πλούσια
  της είπανε

  μη μας περιφανέβγεσε
  πως έχεις δυο φουστάνια
  ο κύρης σου είναι καφετζής
  και πλύνεις τα φλιζάνια

  της αρετής που ήκαμνεν την όμορφη
  της κάτω πόρτας

  στην κάτω πόρτα
  μαρή στραβοπινακοτή
  στραβά είν και τα κανιά σου
  κι ανάσκελα που κείθεσε
  ποιός έρκεται κοντά σου;

και της αγγερούς του ψύλλου

αντίκρυ μου πήες κι ήκατσες
απάνω σε ένα στύλο
από τα μάθκια φαίνεσαι 
πως αγαπάς το ψύλλο


μετά έλεγε για τις καντάδες
για τους ματαιωμένους έρωτες...
κάποιες από τις ιστορίες τις είχα ξανακούσει

συμπέρασμα;
όλοι σχεδόν παντρεύτηκαν λάθος άνθρωπο
κάποιοι έφυγαν μετανάστες
για αυτό το λόγο
και δεν γυρίσανε ποτέ πίσω


ανταπόκριση από το χωριό
παραμονή του άη γιάννη
δώδεκα τη νύχτα 

το γατάκι του μιχάλη
κυνηγά, μάλλον απορημένο
μια κατσαρίδα

τριγύρω
αρμολογημένες πέτρες
και γουάι-φάι

η τελευταία γουλιά μπύρας
εις υγείαν

23 Ιουν 2014

20140623 8 φωτογραφίες από το χωράφι









σήμερα κόψαμε τα πρώτα ντοματάκια

ΦΙΞ μάρτιος '95 / ημέρες κατεδάφισης


τον μάρτιο ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στο κτίριο φιξ της συγγρού και είναι έτοιμο να στεγάσει το ΕΜΣΤ· πήρε τέλος(;) μια μεγάλη περιπέτεια που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα με την κατεδάφιση τμήματος του κτιρίου για της ανάγκες του εργοταξίου του μετρό.
τον μάρτη του ενενήντα πέντε ο εκσκαφέας μετέτρεπε σε μπάζα το βόρειο τμήμα του κτιρίου του ζενέτου· 

ολόκληρο το κείμενο και οι φωτογραφίες εδώ
και για το ίδιο θέμα εδώ

15 Ιουν 2014

βιβλία

σε αυτό το μπλογκ
υπάρχουν πάρα πολλές φωτογραφίες και αρκετά κείμενα μου
νομίζω όμως
πως το σημαντικότερο που μπορεί να δει κάποιος
είναι αποσπάσματα από βιβλία που μου αρέσουν
αποσπάσματα από κείμενα άλλων


παραθέτω δυο
αλλά όλα αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε στην ετικέτα βιβλία

σημείωση: για να δείτε τις υπόλοιπες σελίδες, όταν κατεβείτε όλη την σελίδα πατήστε δεξιά "παλαιότερες αναρτήσεις"



...
Πιστεύω πως αυτά που έχω διαβάσει είναι πολύ πιο σημαντικά απ' αυτά που έχω γράψει. Γιατί κάποιος διαβάζει αυτά που του αρέσουν - ωστόσο γράφει όχι αυτά που θα ήθελε να γράψει, αλλά αυτά που είναι ικανός να γράψει.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Η τέχνη του στίχου
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ



Ο άνθρωπος είναι απασχολημένος να κυνηγά φαντάσματα και να προσκυνά είδωλα. Στο τέλος όλα καταλήγουν σ' ένα, και μάλιστα απλό στοιχείο, το μόνο στο οποίο μπορεί να υπολογίζει στη ζωή του: την ικανότητα να αγαπάει. Το στοιχείο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί μες στη ψυχή και να γίνει ο υπέρτατος παράγοντας που καθορίζει το νόημα της ζωής ενός ανθρώπου. Έργο μου είναι να κάνω το θεατή που βλέπει τις ταινίες μου να συνειδητοποιήσει την ανάγκη του να αγαπάει και να τον αγαπούν, να καταλάβει ότι τον καλεί η ομορφιά κοντά της.


από το βιβλίο
Σμιλεύοντας τον χρόνο
του Αντρέι Ταρκόφσκι
Εκδόσεις Νεφέλη




14 Ιουν 2014

20140613 7 φωτογραφίες από το δημοτικό κήπο της χίου









συναυλία θ. ανεστόπουλου, κ. παρίση
στα πλαίσια του αντιρατσιστικού φεστιβάλ

12 Ιουν 2014

γιατί έφυγαν



παρασκευή 13 και σάββατο 14
στα πλαίσια του αντιρατσιστικού φεστιβάλ χίου
θα εκτεθεί μέρος της εργασίας μου σε εξέλιξη
με τον προσωρινό τίτλο "άλλη χώρα"

αν όλα πάνε καλά μέχρι το τέλος του χρόνου 
θα γίνει βιβλίο

περισσότερα για το φεστιβάλ εδώ


Η τριλογία του παραθερισμού, το καλοκαίρι του Τόνι Πινέλι κι ένας γάτος



Στο Μπογιάτι στήναμε το αντίσκηνο σ’ ένα χωράφι με αμυγδαλιές, δίπλα σ’ ένα περιβόλι με πηγάδι. Δεμένο στο δίχτυ κατεβάζαμε μέσα στο πηγάδι το καρπούζι για να κρυώσει, συχνά φοβόμουνα μη χαθεί, σήκωνα το σιδερένιο καπάκι και άφηνα να γλιστρήσει μέσα στο σκοτεινό όρυγμα το φως του φεγγαριού, έβλεπα το μαύρο φρούτο να λικνίζεται στα μαύρα βάθη, κούναγα λίγο το σκοινί του κουβά και μια ισοτονική νερένια μουσική ανέβαινε απ’ τα τοιχώματα με την υπόσχεση της κόκκινης γλυκιάς του σάρκας που αργότερα μες στη βραδιά θα μας φανέρωνε το μαχαίρι.
. . .


ένα πολύ όμορφο κείμενο της "λούλας" και μερικές φωτογραφίες μου 

ολόκληρο το κείμενο και οι φωτογραφίες εδώ

11 Ιουν 2014

20140611 στο λιμάνι


20140610 στο πλοίο


20140610 Ε5




20140609 Ε4 στην ταράτσα

α

τουλάχιστον
εικοσιπέντε αιώνες της πόλης γύρω μου
τα χελιδόνια σκίζουν κοφτά τον ουρανό
καμπάνες, αέρας, τιτιβίσματα
και το ζεστό φως του απογεύματος

χωρίς ευχές και προσευχές
δίχως νοσταλγία
να σταθούμε
μαζί με το σώμα μας

εμείς
που αγαπήσαμε την αγάπη
να σταθούμε για λίγο
και να δούμε τον εαυτό μας
τοπίο μέσα στο τοπίο

και μετά να προχωρήσουμε


β

δεν είμαστε εδώ 
για να θυμόμαστε
είμαστε εδώ 
γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος

τα χελιδόνια κοιμούνται στις φωλιές
αγκαλιά με το ταίρι τους
από κάτω η πόλη φως και σκοτάδι
μουσικές για τον πόνο της αγάπης
ανακατωμένες με τον αέρα

20140605 1 φωτογραφία από το λόφο φιλοπάππου


3 Ιουν 2014

20140603 Ε3 ο κάκτος ανθισμένος



είναι δώρο του α. όταν πρωτοήρθε στο σπίτι, τρισήμιση χρόνια πριν
"διάβασε τις οδηγίες, δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου νερό"

τον απόθεσα σε μια άκρη της βεράντας
πάνω στον τοίχο, πίσω από την σιδερένια σκάλα
μεγάλωνε γρήγορα και ήσυχα χωρίς καμιά φροντίδα
μετά από κάθε καλοκαίρι και τους τελευταίους μήνες
της μοναξιάς του σπιτιού, όλα τα φυτά ήταν νεκρά
επέζησε μόνο αυτός, η αλόη και ένα όμορφο φυτό
που αλλάζει χρώμα με τις αλλαγές των εποχών

προχθές που ήρθα του έριξα λίγο νερό
και σήμερα το πρωί έβρεξε λάσπη

το μεσημέρι άνοιξαν τρία μπουμπούκια
και ετοιμάζονται και άλλα
πρώτη φορά τον βλέπω ανθισμένο
λίγες μέρες πριν τον αποχαιρετίσω 

1 Ιουν 2014

20140531 Ε2


ήρθαν να δουν το σπίτι
μήπως το νοικιάσουν
ζωηρά τα δυο μικρά
έτρεχαν πάνω κάτω
- μπορώ να γράψω κάτι στο πίνακα;
- σου αρέσει το σπίτι;
- ναι

20140531 E*1


με μερικές χαρτόκουτες
που θα γεμίσουν με βιβλία 
λίγα ρούχα, κάτι κουζινικά
και ασύντακες εικόνες
και με όλα αυτά που δε λέγονται
αχθοφόρος του εαυτού μου
θα κλείσω δυο κύκλους
έναν μεγάλο
και έναν μεγαλύτερο
για να γυρίσω εκεί
που η τάξη απαιτεί

τα μήλα πέφτουνε στη γη

τι σου μένει από μια μέρα
τι σου μένει από μια ζωή;
τα μικρά σημάδια της αγάπης
τα τυχαία συναπαντήματα με την ομορφιά
τίποτα δεν έχεις να πεις
μονάχα αναζητάς τη λάμψη σου 
στα μάτια των άλλων