8 Δεκ 2012

20121207 2 φωτογραφίες απέναντι από τη θάλασσα



στο βάθος η σάμος και η ικαρία
μπροστά τους το πλοίο προς πειραιά


απόλυτη ησυχία
τηλεφώνησα από το καρτοτηλέφωνο
κατέβασα το ακουστικό
ο ήχος ήταν εκκωφαντικός

20121207 1 φωτογραφία κάτω από τον ουρανό


20121206 1 φωτογραφία μπροστά από το φως, κώμη, χίος


23 Νοε 2012

ΦΩΤΑ14 κυκλοφορούν!








τις επόμενες μέρες μπορείτε να τα βρείτε

χωρίς χρηματικό αντίτιμο 
(τουλάχιστον) στα παρακάτω σημεία στην Αθήνα 

φωτογραφικά καταστήματα
ΓΕΡΑΜΑΣ | ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 
βιβλιοπωλεία  
ΠΟΛΙΤΕΙΑ | ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑ | ΛΕΜΟΝΙ |  ΕΣΤΙΑ | ΠΑΤΑΚΗΣ 
στους κινηματογράφους
ΑΣΤΥ | ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ | ΤΡΙΑΝΟΝ | ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ
στα μπαρ
BIOS | BOOZE | ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΑ 

και στη Χίο (από τέλος Νοέμβρη)
βιβλιοπωλείο ΠΑΠΥΡΟΣ | φωτογραφική λέσχη Χίου


καθώς και τυχαία στο δρόμο


αν είσαστε μακριά (και δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς τα ΦΩΤΑ) 
γράψτε τη διεύθυνση σας να σας το στείλω





ΦΩΤΑ14 αυτά που δεν χώρεσαν 1/2

Αφορμή για τα τελευταία ΦΩΤΑ ήταν οι συχνές βόλτες μου στο λόφο φιλοπάππου.
Χωρίς να έχω στο μυαλό κάποιο προσχέδιο φωτογράφιζα προσπαθώντας να διατηρώ εσωτερική πειθαρχία και ρυθμό σε σχέση με το χώρο και το χρόνο - σε σχέση με τη θέση μου δηλαδή σαν παρατηρητής.
Μετά από ένα χρόνο περίπου το υλικό που είχε συγκεντρωθεί ήταν επαρκές για να γίνει κάτι, ξεκίνησα λοιπόν να σχεδιάζω τα ΦΩΤΑ, χωρίς να βιάζομαι, προσθέτοντας και νέο υλικό.
Όμως δεν ήμουν ικανοποιημένος, όχι τόσο από το αποτέλεσμα, όσο από τη διαδικασία. Το φωτογραφικό πρόγραμμα (βαριά reflex ψηφιακή μηχανή, διάφοροι φακοί, συχνά τρίποδο, κτλ) προκαθόριζε σε μεγάλο βαθμό τη θέση μου στο χώρο, το βλέμμα μου, το περπάτημα μου, άρα και τις φωτογραφίες και ως προς τη λήψη και ως προς την ανάγνωση τους.
Έτσι θέλοντας να αποστασιοποιηθώ όσο γίνεται από τη διαδικασία και να μείνει καθαρή η όποια επικοινωνία μου με το χώρο, χρησιμοποίησα μια πολύ ελαφριά αναλογική πλαστική μηχανή, με τετράγωνο κάδρο και τις στοιχειώδεις τεχνικές δυνατότητες.
Κράτησα δηλαδή την ελάχιστη δυνατή τεχνολογία, έτσι η φωτογραφική διαδικασία απαλλάχτηκε ή απομαγεύτηκε σε μεγάλο βαθμό, από την άλλη το τετράγωνο κάδρο βοήθησε στη σταθεροποίηση του βλέμματος, στη γείωση στο χώρο. Το παραλληλόγραμμο κάδρο περισσότερο μακρύ, είναι πιο εύκολο να αφηγηθεί, να δημιουργήσει κίνηση και στο βλέμμα και στο θέμα.
Έτσι άφησα στην άκρη τις πρώτες φωτογραφίες και ξεκίνησα από την αρχή, προσπαθώντας όχι τόσο να φωτογραφίσω αλλά να σταθώ χωρίς σκέψεις στο χώρο, να είμαι εκεί αναπνέοντας και πατώντας στη γη.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αποτέλεσμα· μπορεί απλώς να έκανα ένα τρικ για να δικαιολογήσω την αδυναμία και την αβεβαιότητα μου να οδηγήσω κάπου τις φωτογραφίες,  ή να αφοσιωθώ σε ένα επίκαιρο θέμα...
Από την άλλη νομίζω ότι είναι ότι πιο καθαρό και αδιαμεσολάβητο μπορώ να κάνω αυτό τον καιρό, που η ευκολία της "κατάρρευσης" και της "κρίσης" κατασκευάζει δαίμονες και ήρωες..

Ίσως είναι τα τελευταία ΦΩΤΑ, ή τουλάχιστον τα τελευταία σε αυτή τη μορφή


ακολουθούν μερικές φωτογραφίες που δεν χώρεσαν στο χαρτί