29 Μαρ 2010

ΦΩΤΑ 12 κυκλοφορούν!








τις επόμενες μέρες μπορείτε να τα βρείτε

(τουλάχιστον) στα παρακάτω σημεία στην Αθήνα (και στη Χίο)

φωτογραφικά καταστήματα

ΓΕΡΑΜΑΣ | ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
βιβλιοπωλεία  
ΠΟΛΙΤΕΙΑ | ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑ | ΚΟΑΝ-TASCHEN (στη σκουφά) 
ΠΑΠΥΡΟΣ (στη Χίο)

και από την επόμενη εβδομάδα σε περισσότερα σημεία
αν είσαστε μακριά γράψτε τη διεύθυνση σας

να σας το στείλω


28 Μαρ 2010

3 φωτογραφίες από το μουσείο της ακρόπολης (απέξω)






είμαι έξω από το μουσείο
και θέλω να μάθω μέρες και ώρες λειτουργίας
ψάχνω...
δεξιά στα μάρμαρα εισόδου
είναι η λιτή και κομψή μεταλλική επιγραφή: μουσείο ακρόπολης
αριστερά στα μάρμαρα εισόδου
είναι κολλημένη με σελοτέιπ
μια εκτύπωση σε χαρτί Α4
ελαφρά στραβή, βρεγμένη και λερωμένη
πλησιάζω περισσότερο
ναι, είναι οι ώρες λειτουργίας!



26 Μαρ 2010

ΦΩΤΑ12!!


κυκλοφορεί σύντομα!
με μικρές ιστορίες
για το χάος και την ομορφιά

22 Μαρ 2010

πρωινός καφές





Μετέωροι
ανάμεσα στην εντροπία και την τάξη
προσπαθούμε να καταλάβουμε
ένα κόσμο δίχως νόημα
Αναζητώντας -ίσως ασυνείδητα-
έμπλεοι πόνου και πάθους
το χάος και την ομορφιά

17 Μαρ 2010

4 φωτογραφίες από το λόφο ελικώνος στην κυψέλη




"ανθος"


ο χώρος παλιός
αν αφαιρέσεις τα μπουκαλάκια του νερού
θα μπορούσαν να είναι όλα ίδια με τη μέρα που άνοιξε
τη δεκαετία του '50 (;)
το φαγητό καθαρό
και τα λόγια λίγα

15 Μαρ 2010

στου τουρισμού την εποχή Ι



Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες τα ταξίδια ήταν δύσκολα γιατί δεν υπήρχαν δρόμοι, μέσα μεταφοράς, οργανωμένος τουρισμός, ξενοδοχεία αλλά και τουρίστες και οι άνθρωποι κάθε τόπου ήταν δεμένοι με τη γη, ή τη θάλασσα τους. Τουρίστες δεν υπήρχαν γιατί δεν υπήρχε τουριστικό προϊόν.
Στην εποχή μας, βιογραφούμε τον εαυτό μας μέσω της οικειοποίησης αγαθών (σκουπίδια της κατανάλωσης) και τόπων. Όλοι σχεδόν «εν δυνάμει» τουρίστες θεωρούμε αυτονόητη την αρπαγή συμπυκνωμένων εικόνων, είτε φωτογραφίζοντας, είτε αγοράζοντας σουβενίρ, είτε τρώγοντας τοπικές ποικιλίες, κτλ.
Ο παρατηρητής-τουρίστας, βιαστικός πάντα, αγωνίζεται να διαχειριστεί αυτό που του συμβαίνει - είναι σε ένα καινούργιο τόπο και δεν έχει ή καλύτερα δεν θέλει να έχει καμιά συναισθηματική σχέση με τίποτα από όσα βλέπει. Θέλει να επιστρέψει χωρίς απώλειες. Έτσι φωτογραφίζοντας ένα κάστρο ή τρώγοντας μια σπαραγγόπιτα θεωρεί ότι γίνεται κάτοχος του παρόντος του, ότι είναι συμμέτοχος σ’ αυτό που του συμβαίνει. Αποχωρεί ευχαριστημένος κλείνοντας πονηρά το μάτι, για άλλη μια φορά ξεγέλασε τον εαυτό του, έχει αποδείξεις ότι έζησε την εμπειρία.
Φυσικά αυταπατάται και στο βάθος το γνωρίζει, αλλά μπροστά στο καθημερινό μαρτύριο της ύπαρξης του, ταξιδεύει για να ξεχάσει.
Ταξιδεύει για να ξεχάσει ότι ζει ελεύθερος αλλά ανίκανος να διαχειριστεί την ελευθερία του.

προσπαθώντας να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα
και ένα ταξίδι που μάλλον δεν θα γίνει

14 Μαρ 2010

ansel adams

"Η σπουδαία φωτογραφία είναι η άρτια έκφραση
αυτού που νιώθουμε γι' αυτό που φωτογραφίζουμε
και κατ' επέκταση, η ακριβής έκφραση
αυτών που αισθανόμαστε για τη ζωή στην ολότητα της."
ansel adams

από την έκθεση 72 φωτογραφιών του
στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138

8 Μαρ 2010

γερακάρης λυμπεράκης

. . .
Εκείνο τον καιρό άρχισε η μεγάλη αγάπη του για τη θάλασσα, μέσα απ΄ αυτή σιγά σιγά αγάπησε λιγάκι και τον κύρη του. Έγινε η στεριά μάνα και συμβία, η θάλασσα αγαπητικιά. Ανυπόταχτη. Ύπουλη. Άστατη. Στις καλοσύνες της, Παναγιά. Στο θυμό της θεριό. Ένα τίποτε χώριζε τις δύο όψεις της, αλλά σου μάθαινε το παν. Να μην εμπιστευέσαι κανέναν. Να μην απελπίζεσαι ποτέ. Γιατί όλα αλλάζουν.


. . .
Σάπιζε και βούλιαζε, μα όλο και πιο συχνά επέστρεφε στο χωριό του. Άκουγε τον αέρα να βροντά τα παραθυρόφυλλα, τη θάλασσα να χτυπιέται στα βράχια. Τη μύριζε. Μύριζε και τ' αγουρέλειο στα κιούπια. Την κοπριά, το σπάρτο, το φασκόμηλο, το δυόσμο, τη ρίγανη, τον πασπαλά και το καμένο λίπος. Έστηνε άφωνη κουβέντα με τους γιους του. Τους έδειχνε τη ζωή του, όλο αντάρα και αίματα. Κι αυτοί άκουγαν μ' ανοιχτό στόμα, μέχρι που η μάνα τους τους έστελνε για ύπνο.

. . .
Κοπιαστική και επικίνδυνη πορεία. Φουσκωμένα ποτάμια· χαλασμένα γεφύρια· γλιστερά περάσματα· χέρσες ερημιές. Τα λιγοστά χάνια πανάθλια, με ποντικούς πιο τολμηρούς κι από κείνους της φυλακής. Χωριά φαντάσματα, με κλειστά παραθύρια, άδεια κελάρια, σκελετωμένους γέροντες στα χορταριασμένα κατώφλια. Κι η ασταμάτητη βροχή να τους περονίζει, να μουσκεύει τη γαλέτα που κουβαλούσαν τα ζωντανά τους.

. . .
Γλέντησε και χόρεψε με την ψυχή του, όπως δεν το 'χε κάνει ούτε στα νιάτα του, λαχταρώντας να καρφώσει το χρόνο στην καρδιά της νύχτας, μα το ξημέρωμα ήταν κιόλας εκεί.
. . .

. . .
Σε τούτο το ντουνιά όλα αλλάζουν, εγγόνα μου. Έρχονται τα πάνω κάτω. Στη χαρά μην πολυχαίρεσαι, στη λύπη μην πολυλυπάσαι. Κράτα το ίσο και την καρδιά σου ατάραχη. Αυτήν την ορμήνια σου δίνω.


από το βιβλίο
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑΡΗ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ
Λιλή Μαυροκέφαλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ

3 Μαρ 2010

τα πρώτα άνθη

αυτές τις μέρες 
σκάνε τα πρώτα άνθη
στις νερατζιές της πόλης

λίγες μέρες 
νωρίτερα από πέρσι

2 Μαρ 2010

8 φωτογραφίες από την Μάνη








Από το Οίτυλο ως το Ταίναρο
έρημα χωριά
αναπαλαιωμένοι πύργοι και ξερολιθιές
εκκλησιές και ερειπωμένα κάστρα
πέτρες 
μικρές ελιές και αμυγδαλιές 
σπαρμένες στη σκληρή γη 
φλόμοι, σπαράγγια, μυρωδικά βότανα, αγριόχορτα
και ανθισμένα αγριολούλουδα 
αέρας και σύννεφα που τρέχουν πάνω από τις κορφές του Σαγιά
και μια μαυροφορεμένη γριά γυναίκα με ένα σκυλί
σε ένα μικρό σπίτι ανάμεσα στα χαλάσματα
μνημεία ηρώων και ματαιοδοξίας
μισοσβησμένες ιστορίες με μπέηδες και πειρατές
ανακατωμένες στους αιώνες 

στου τουρισμού την εποχή..