26 Μαΐ 2018

20180525 ψυχοσάββατο


«την άλλη φορά είχανε κλειστούς τους πολυελαίους και ήταν τι όμορφα, σήμερα γιατί τους ανάψανε;» ρώτησα τον επίτροπο: «θέλει να βλέπει ο παπάς όταν θα διαβάσει τα ονόματα». «θα κλείσεις τον κεντρικό, να βγάλω από πάνω μια φωτογραφία;».

μου έδωσαν το κλειδί για τον γυναικωνίτη, έτσι θυμάμαι να το λέμε το πάνω μέρος της εκκλησίας όταν ήμασταν στο σχολείο. το φως έμπαινε διάχυτο, χρωματισμένο από τα βιτρώ. το παλιό ρολόι, μια μεγάλη εικόνα, καθίσματα, σταυροί, όλα παροπλισμένα και αποθηκευμένα· εδώ, πάνω από τους πολυελαίους, στο γλυκό απογευματινό φως.

κοίταξα κάτω, προσπάθησα να μετρήσω τα πιάτα, καμιά εξηνταριά; τόσες θα ήταν και οι γυναίκες, τόσα και τα χαρτάκια στον παπά για να μνημονεύσει τους νεκρούς.








11 Μαΐ 2018

20180511 σκουριάκιαλμύρα



«ρε φιλάκι, η θάλασσα στο 'χει γαμήσει το μηχανάκι, έχουν σκουριάζει όλα· το γκάζι, τα φρένα, οι μπουκάλες, όλα ήταν κολλημένα.»

τους περισσότερους μήνες του χρόνου, το πρωί, όταν είναι νοτιάς, όλα είναι είναι νοτισμένα από τη θάλασσα, όταν είναι βοριάς όλα είναι βρεγμένα ή παγωμένα από το αγιάζι.

τις τελευταίες μέρες το νερό της βρύσης είναι πολύ αλμυρό, έτσι κι αλλιώς είναι αλμυρό, αλλά τις τελευταίες μέρες, δεν αντέχεις να πλύνεις τα δόντια σου. πήρα τηλέφωνο στη δευαχ,  «καλέστε με αύριο μετά της έντεκα να δω τη συμβαίνει», σήμερα πέρασα από κει «υπήρξε μια βλάβη στο δίκτυο, και η παροχή γινόταν μόνο από τη γεώτρηση και όχι από τα φράγμα, αλλά τώρα έχει αποκατασταθεί η βλάβη.»

η υγρασία στο σπίτι είναι καθημερινά πάνω από εβδομήντα της εκατό, ο αφυγραντήρας πρέπει να δουλεύει συνέχεια για την κρατάει χαμηλά. και τώρα που είναι σχεδόν καλοκαίρι...

λίγο να ξεχαστείς, όλα ρημάζουν κοντά στη θάλασσα· οι κολώνες, τα κάγκελα, τα κουφώματα, τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα· σκουριά κι αλμύρα. δεν ξέρω τι παθαίνουμε οι άνθρωποι... μερικές φορές μου φαίνεται σχεδόν ηρωικό να ζούμε όλο το χρόνο εδώ· στο νησί, στη θάλασσα.