28 Ιουλ 2009

το κόψιμο των νυχιών (δοκιμή 1)

4 φωτογραφίες από το σπίτι της Νανάς






Τα περισσότερα πράγματα είναι ακόμα σε κούτες
αλλά ήδη το φωτεινό ισόγειο έχει χαρακτήρα
"Αυτό είναι συλλεκτικό, μπορεί να κάνει και 100 ευρώ"
Περιπέτεια, Μπλέκ, Βαβούρα, Κόμιξ
από τη δεκαετία του ογδόντα
Φωτογραφίες, ρούχα και παπούτσια
από Βορειοευρωπαϊκές χώρες και από προγράμματα ανταλλαγής νέων
περιοδικά για μαγειρική και σινεμά
cd, dvd, βιβλία...
όλα σε ένα φιλτραρισμένο από τις φυλλωσιές του κήπου
ήσυχο φως

27 Ιουλ 2009

8 φωτογραφίες από την Καλαμάτα(;)









Η ήλιος να καίει τη φλούδα της πραγματικότητας
και να την κάνει φως και σκιά
καλοκαίρι σε φαρδιούς δρόμους με δέντρα
ποδήλατα που τρέχουν προς τη θάλασσα
σε μια απλωμένη πόλη - χαμένο στοίχημα
με παρατημένα πάρκα, αμήχανες πλατείες
διαλυμένα πεζοδρόμια, αδιάφορες πολυκατοικίες
και φύλακα της "παράδοσης" την καμπάνα της μητρόπολης
να χτυπά δαιμονισμένα κάθε πρωί

22 Ιουλ 2009

Cappadocia


το μεσημέρι
μια τυχαία συνάντηση
μου θύμισε έναν ιδιαίτερο τόπο
πάνε μερικά χρόνια
αλλά ποτέ δεν ξέχασα οτι θέλω να ξαναβρεθώ εκεί
εξάλλου
είναι το το ανατολικό όριο
ενός ταξιδιωτικού (μου) παιχνιδιού
για δύο παίκτες ..

19 Ιουλ 2009

οδός σολωμού

Πλησιάσαμε τα κάγκελα, τα φύλλα των δέντρων έκαιγαν το τελευταίο απογευματινό φως, ο ηλικιωμένος άντρας, άνοιγε ένα αυλάκι και η γυναίκα καθισμένη σε μια υπερυψωμένη βάση(;) στη μέση του οικοπέδου κάτι καθάριζε. Μόλις μας αντιλήφθηκαν πλησίασαν, τα πρόσωπα τους έλαμπαν συντονισμένα.
-Γεια σας, πολύ ωραίο κήπο έχετε, αλλά τι είναι αυτό στη μέση του οικοπέδου;
-Είναι τα θεμέλια, του πρώτου μας σπιτιού, αν προσέξατε διατηρούνται ακόμη και τα μωσαϊκά. Εικοσιπέντε χρονών, ήμασταν όταν ήρθαμε εδώ! Τώρα μένουμε στο πίσω σπίτι, αλλά κρατήσαμε κι αυτό για να το θυμόμαστε.
-Μπορεί να γίνουμε γείτονες..
-Α, είναι πολύ ωραία εδώ και ήσυχα, όχι φυσικά όπως παλιά..

14 Ιουλ 2009

βοσκός;



. . .
. Ένα χρόνο έκαμα στον Όλυμπο φαντάρος

ο διοικητής μου έλεγε ότι ήμουν ο καλύτερος στρατιώτης!
. Μελιτζάνες, ντομάτα, κρεμμύδι, ρύζι -αλλά αυτό το βάζουμε στο τέλος-
λίγο αλάτι, λάδι και φωτιά
. Φυγέτε όμως τώρα γιατί φοβούνται τα ζα και δε μαζεύουνται
. . .

Από το '44 είναι στο βουνό, σπάνια κατεβαίνει στο χωριό
. . .
διστάζω να γράψω περισσότερα
δεν είμαι σίγουρος αν έπρεπε να τον φωτογραφίσω..

8 φωτογραφίες από το Πηγάδι ως το Φωκιανό









οροπέδιο στα 700 μέτρα
πέτρινα σπίτια με βεράντες
Στέρνες, κήποι και μποστάνια
βελαναδιές και χαρουπιές
Βοσκοί, συνταξιούχοι αγρότες και μετανάστες
-Έλληνες από τον Καναδά και την Αυστραλία
Ξερά χορτάρια, τζιτζίκια
και μια στεγνή ησυχία που λιώνει το απόγευμα
όταν οι γυναίκες ποτίζουν τα λουλούδια

και η Αλίκη στον τοίχο του καφενείου από το '54
διαφημίζει τον καφέ

13 Ιουλ 2009

η πόλη από πάνω









8 φωτογραφίες από την Αθήνα
τρία χρόνια πριν


Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και προβάλουν διστακτικά στην αρχή και πιο αποφασιστικά στην συνέχεια τρεις άντρες με τα πιστόλια στον αέρα, κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό τους! Για μια στιγμή ένιωσα πρωταγωνιστής σε αμερικάνικη ταινία.
- Τι κάνεις εδώ;
- Παιδιά ήρεμα, φωτογραφίες τραβάω.
Μετά από δεκαπέντε λεπτά σωματικής έρευνας, ερωτήσεων και τηλεφωνημάτων, με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση. Για το πως με είδαν, ποιος τους άνοιξε, και αν ήταν νόμιμη η ‘’σύλληψη’’, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Αν εξαιρέσουμε αυτή την άτυχη στιγμή στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, μια χαρά πέρασα για περισσότερα από πενήντα απογεύματα σε λόφους και ταράτσες της Αθήνας.

Λίγο αργότερα από την ώρα που δύει ο ήλιος πίσω από τις δυτικές συνοικίες και καθώς ο ουρανός φλέγεται από τα μοβ και τα κόκκινα, ανάβουν τα δημόσια φώτα της πόλης, φωτίζονται οι δρόμοι, οι οδικοί κόμβοι και οι γέφυρες, τα δημοτικά πάρκα και τα στάδια. Και πριν χαθεί το τελευταίο φως, φωτοβολεί η Ακρόπολη και τα άλλα μνημεία του ιστορικού κέντρου, καθώς και τα σύγχρονα αστικά μνημεία: πολυκαταστήματα, τράπεζες, ξενοδοχεία. Η πόλη λουσμένη με ηλεκτρικό ρεύμα, προβάλλει καθαγιασμένα τα δυνατά της σημεία. Οι κολόνες της ΔΕΗ, ο δημοτικός φωτισμός, οι προβολείς κτιρίων, εργοστασίων, γηπέδων, λεωφόρων, εποχούμενων οχημάτων, οι επιγραφές νυχτερινών κέντρων καθώς και οι χιλιάδες λάμπες από τα ανοιχτά παράθυρα των διαμερισμάτων, αποτελούν το φωτεινό είδωλο της πόλης, αποκαλύπτοντας ή καλύπτοντας τον τρόπο ζωής των κατοίκων της.
Μια λίμνη από φώτα η Αθήνα από ψηλά, μια καθημερινή σιωπηλή γιορτή. Λίγο παραέξω όμως από τα highlights του κέντρου και τα αρχαία μάρμαρα, ανασαίνει αργά η μονοτονία των γερασμένων πολυκατοικιών και των στενών βρόμικων δρόμων με τα ποτάμια παρκαρισμένων αυτοκινήτων και τους λαμπτήρες πυρακτώσεως. Κρυμμένες χαρές και δράματα συνηθισμένων ανθρώπων, πίσω από φωτισμένα παράθυρα μικροαστικών σαλονιών, υπόγεια δωμάτια μεταναστών, βουβά πεντάρια ηλικιωμένων φωτισμένα από την τηλεόραση.
Μπορεί το γοητευτικό άλως από φως και σκοτάδι να καλύπτει την ιδιωτική ζωή μας, αλλά μέσα από το ημιτελές παζλ των φώτων, εύκολα διακρίνεται ο σκελετός και οι μαύρες τρύπες του ρυθμού και της ανάσας της πόλης και των κατοίκων της.
. . .

απόσπασμα
από αδημοσίευτο κείμενο

η πόλη από κάτω










8 φωτογραφίες από την Αθήνα
το καλοκαίρι
το περσινό..



ΤΟΣΗΕΝΕΡΓΕΙΑΣΠΑΤΑΛΗΜΕΝΗ

Το καλοκαίρι πυρώνει τα τσιμέντα
ο Δρόμος είναι η μόνη Διέξοδος
Οι άνθρωποι χρωματιστά pixels
μιας ρευστής πραγματικότητας
Μπορεί να μην κάναμε τίποτα
για να αλλάξει ο κόσμος
Αλλά τουλάχιστον λάμπουμε γυμνοί
Την ώρα που δύουν και οι τελευταίες ελπίδες μας
Λίγο πριν πουλήσουμε τη ψυχή μας στο Διάβολο.
Μοναδικοί μάρτυρες της ομορφιάς μας
Ήρωες του προσωπικού μας έπους
Που δεν αφορά κανέναν.

από ΦΩΤΑ 08
http://fotamag.blogspot.com/2007/11/8-0806.html

9 Ιουλ 2009

στο χαρτοπωλείο






Είναι λίγο πριν την σύνταξη, σοβαρός -λέει τα τελείως απαραίτητα- αλλά και έτοιμος να χαμογελάσει αν χρειαστεί
-Γεια σας είχα δει προχθές κάτι χαρτιά...
Σαμουά 120 γραμμάρια και λευκό 150;
- 140 είναι το λευκό, πάμε από δω
-Η ελάχιστη ποσότητα για να κοπούν είναι δέκα φύλλα;
-Ναι
-Από δέκα λοιπόν
-Για το σαμουά πάμε κάτω
Κατεβαίνουμε την πλατειά σκάλα στο κέντρο του μαγαζιού, κάτω είναι και η μηχανή κοπής, δίνω στο χειριστή της μηχανής τα λευκά
-είκοσι επί είκοσι κόψτε τα, να σας δώσω και τα άλλα να τα βάλετε μαζί
Τα κόβει, τα ανεβάζω πάνω
Είναι όρθιος πίσω από τον μεγάλο πάγκο, του τα δίνω.
Με αργές και σίγουρες κινήσεις - αισθάνομαι ότι αυτή τη μικρή ιεροτελεστία την έχει κάνει χιλιάδες φορές, αλλά μοιάζει σαν να είναι η πρώτη- ισιώνει τα τετράγωνα χαρτάκια και τα τυλίγει με προσοχή σε μια μεγάλη κίτρινη κόλλα, το κλείνει με σελοτέιπ, μου δίνει το μικρό πακέτο και με συνοδεύει στο ταμείο.
-Απόδειξη ε;
-Πολύ μικρό δεν είναι το ποσό για τιμολόγιο;
-Ε, ναι, μου λέει, με ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα.

6 Ιουλ 2009

χάρτινο το φεγγαράκι

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.


Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

2 φωτογραφίες από την οδό Αγίας Άννης




στα "περιθώρια" του αντιρατσιστικού φεστιβάλ στον Ρέντη

4 Ιουλ 2009

βροχή;

Με το κουταλάκι του γλυκού
μάζεψα με προσοχή λίγη αγάπη που χύθηκε στο τραπέζι
την ξανάβαλα στο γυάλινο βάζο με τις αυταπάτες

Μέχρι να δύση ο ήλιος
έπλυνα τα χρωματιστά ρούχα
και τα άπλωσα στην ταράτσα
καθώς έσταζαν τα νερά
από κάτω η φωτισμένη κίτρινη πόλη

Δεν κατάλαβα πότε ξεκίνησε η βροχή.


ΦΩΤΑ 09
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGFQ1gr2pPD83nrw0AoeUMG92zJMvogBf4_3o-aTBSkJrbZqB3kyqvxC6wyiaObSsRtojXaCY6WD1rcA1v9VPAZ0f_nfsy9dP-1OPZ6Y21PMToPJ9znzHb7VzXMD9tQxcD7nlKAX0RELk/s1600-h/fota9A.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIKU_hNc2sXoQ6nHmpl2w6_NzQpksprfQ9kHhKj2fYzlgRoKyba78N2FUWG5DZN3e4YgXaohweqkpA46jrhWT1eYuoIowEc6qwh2ifN9h6I7x0V5kkaCEC0TtJ7ar4N3K2BRfrwCXyoOE/s1600-h/fota9B.jpg

Μανώλης Αναγνωστάκης (1)

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
. . .

Φτάνουνε μέρες που δεν έχεις πια τι να λογαριάσεις
Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ' όνομα σου
Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα
Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις
Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη.

Μα ποιός θα 'ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;
Ποιός θα μετρήσει μια-μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα
Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών;
Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες
Ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.

Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.



Μανώλης Αναγνωστάκης
από το ποίημα Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ...
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ εκδόσεις ΣΤΙΓΜΗ

4 φωτογραφίες από την οδό Ουΐλσωνος





στην Καστέλα

3 Ιουλ 2009

σ γπ

-σ γπ
ααω
-κ γ
αι ω
ψχ μ
υη ου..

-άντε να μιλάμε κι έτσι, πλάκα θα 'χει..
για την ώρα κάπως έτσι ζούμε..
-πράγματι..

2 Ιουλ 2009

4 φωτογραφίες από το Stromboli






Mερικούς Ιούλιους πριν
που όλα ήταν καινούργια
και η Αφροδίτη έλαμπε στον πρωινό ουρανό

για τον Αρτέμη που από την Κέρκυρα κοιτάζει απέναντι
και για τη Μαρία που τον Αύγουστο θα είναι εκεί γύρω