31 Δεκ 2013

20131230 στο γηροκομείο

πήγα την προηγούμενη εβδομάδα αλλά δεν τον βρήκα, ήταν στο νοσοκομείο με κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα. σήμερα όμως ήταν εκεί. με οδήγησαν στο δωμάτιο του· διασχίσαμε την κουζίνα και δύο μεγάλους διαδρόμους. καθαροί χώροι, αλλά κενοί, παγωμένη ησυχία, ο θαμπός ήλιος χτυπούσε στα παγωμένα μωσαϊκά. δυο διπλανά δωμάτια ήταν ανοικτά, η ίδια εικόνα· ένα αδύναμο σώμα κουβαριασμένο στο κρεβάτι. «πόσοι μένουν εδώ;» «καμιά τριανταριά, φέτος πεθάναν αρκετοί».

ανοίξαμε την πόρτα του, σκοτάδι, το παράθυρο ήταν κλειστό, κοιμόταν, σιγά σιγά ξύπνησε, άναψα το φως. ένα μεγάλο άδειο δωμάτιο· κρεβάτι, κομοδίνο, τραπέζι. ήταν σκεπασμένος με ένα λεπτό πάπλωμα, η ίδια παγωμάρα. προσπάθησε να ανασηκωθεί. ένα πιάτο μισοφαγωμένα μακαρόνια στο τραπέζι, ένα άδειο τασάκι στο κομοδίνο.


μιλούσε συνέχεια, η φωνή του έβγαινε σβησμένη από τα κουρασμένα του πνευμόνια. το πρόσωπο του αδύναμο. «δε σε ξυρίζουν;» «έρκεται κουρέας, αλλά με πετσοκόβγει, την τελευταία φορά, ε ξυρίστηκα.» τα λέει ανακατωμένα, δεν τα καταλαβαίνω όλα. «αφτόν οκτώβρη είμαι εδώ, μούπανε στο χωριό πίενε δυό τρεις μέρες να δεις πως είναι και έλα πίσω. έμπορω να φύω. θα φύω όμως, θα μείνω στα αρμόλια, όχι στην καλαμωτή. το ρεύμα, το χαράτσι τάχω πλερώσει, σε καέναν ε χρωστώ, θέλαν να με βγάλουν αφτό σπίτι, εν ήβρα άλλο. οι συγγενείς μου, οι πιότεροι πεθάνανε, ο ανιψιός μου είναι στα καρδάμυλα, ήρτενε προχτές».

μου λέει να δω τα χαρτιά του· ακουμπισμένο στο κομοδίνο, ένα στρατιωτικό βιβλιάριο, η ταυτότητα, το εκλογικό βιβλιάριο, το εξιτήριο από το νοσοκομείο και μια απόδειξη από το γηροκομείο για τα χρήματα που του κρατούν για να μην χαθούν. γεννήθηκε το εικοσιοκτώ στον άγιο γιώργη, «πότε ήρτες στην καλαμωτή;» «πριν το πενήντα, το σαρανταεφτά; στο στρατό πέρασα καλά, παρουσιάστηκα στο ηράκλειο, ήμουνε σε λόχο ανεπιθυμήτων, με πήγαν στη μακρόνησο, αλλά ήμουν στο σιδηρουργείο, πέρναγα καλά, δεν ήθελα να φύγω. εικοσιεφτά μήνες είκαμα φαντάρος. μετά επήγα στην αθήνα.

του δίνω τα τσιγάρα που του έφερα. «σ’αφήνουν να καπνίζεις;» «ε μπάνε στο διάολο, ήταν ένας άλλος δίπλα, συνέχεια κοιμούντανε, ε μ’αφήνανε να καπνίζω στο δωμάτιο, τον επήανε πάνω, σε πέντε μέρες πέθανε.» κοιτάζω το χαρτί του νοσοκομείου: «συνίστατε η αποφυγή του καπνίσματος». «με πήανε στα ταμπάκικα (στο νοσοκομείο) ήταν πολύ ωραία, ζέστη στο δωμάτιο, καλό φαγητό, κόσμος, νοσοκόμες. εδώ μας έχουν σαν παιδάκια, σα να μην είμαστε αθρώποι, έναν παντικό καλύτερα τον έχουν».

μπαίνει κάποιος, αφήνει ένα μισογεμάτο κουτί φοινίκια, «κράτησε τα, εγώ έχω ζάχαρο». δεν πολυκαταλαβαίνει τι είναι, τρώει όμως ένα. «ήρτενε κι ο πως το λένε, ο περιφερειάρχης. πε του παπά να μου στείλει ένα απ’ αυτά τα βιβλιαράκια, τα ημερολόγια και να μου ανάψει ένα κερί στην αγιά παρασκευή, γιατί θαρώ πως πολύ με βοήθησε».


«κλείσε την πόρτα».

29 Δεκ 2013

20131228 7 φωτογραφίες από την κώμη








"κατήβηνε ο ποταμός αφτά φανέπυργα"

27 Δεκ 2013

20131226 2 φωτογραφίες από τα δότια


Oι δύο φωτογραφίες είναι από τα Δότια
στο τέλος του χωματόδρομου, στο μικρό φαράγγι της Αυλωνιάς
όμορφο μέρος με άγρια βλάστηση, βότανα, κουμαριές, λίγες ελιές και πεύκα.

η συνέχεια στο aplotaria.gr

20131227 2 φωτογραφίες πάνω από τη θάλασσα





20131227 2 φωτογραφίες απέναντι από τι βροχή



20131226 1 φωτογραφία από το βουνό




20131226 2 φωτογραφίες κάτω από τα σύννεφα



25 Δεκ 2013

20131225 2 φωτογραφίες από τον προφήτη ηλία



20131225 8 φωτογραφίες από την κώμη














20131225 ανάμεσα στις λέξεις

είμαι εδώ
ανάμεσα στις λέξεις
με το μυαλό μου γεμάτο εικόνες
προφάσεις κι αντιφάσεις
που συναγωνίζονται μεταξύ τους
λέξεις που ναρκώνουν ή φουντώνουν τις επιθυμίες
το ίδιο κάνει


επικοινωνούμε με τον αέρα
δεν είμαστε όμως πουλιά

χώμα και νερό

20131225 σήμερα το πρωί ο ήλιος



ο ήλιος αγνοώντας
το βάρος και την ελαφρότητα
των ανθρώπινων
τα σκουπίδια και τα λουλούδια
των συναισθημάτων και της λογικής
πείσμων και ακέραιος
ακολουθεί την πορεία του
αυτή που φτιάχνει χλωροφύλλη
βροχή, αλάτι
αγάπη και δάκρυα

20131224 1 φωτογραφία την ώρα που έρχεται η νύχτα




20131223 2 φωτογραφίες από τα μαύρα βόλια





20131223 2 φωτογραφίες απέναντι από τον προφήτη ηλία κάτω από τα σύννεφα



22 Δεκ 2013

20131222 2 φωτογραφίες και 70" κοντά στη θάλασσα







περπατώντας 02 -δοκιμή-

19 Δεκ 2013

από το βιβλίο O Κήπος του Yves Le Manach (Ι)

Δεν βρισκόμαστε πάνω στη γη για να πραγματώσουμε ένα σκοπό - κάτι τέτοιο θα ήταν ματαιοδοξία - αλλά για να επιτελέσουμε ένα έργο, ένα απλό έργο. Είναι στο χέρι καθενός ν' ανακαλύψει το έργο του.
Μερικοί έχουν την τύχη να το ανακαλύψουν πολύ νωρίς κι έτσι αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξης τους στο να το φέρουν σε πέρας. Ο Μότσαρτ για παράδειγμα, ήξερε απ' όταν ήταν παιδί πως το έργο του ήταν να είναι μουσικός. Και τόσο το καλύτερο γι' αυτόν μιας και πέθανε νέος.
Άλλοι το ανακαλύπτουν αργά κι έχουν μπροστά τους λίγο χρόνο ώστε να το πραγματώσουν. Κι άλλοι δεν το ανακαλύπτουν ποτέ. Στριφογυρνούν μέσα στη νύχτα και τους καταβροχθίζουν οι φλόγες, και παραδίδουν την ψυχή τους χωρίς να ξέρουν για ποιό λόγο πέρασαν από αυτή τη γη.

. . .

Αυτό που νομίζω πως είναι σημαντικό στο έργο καθενός, δεν είναι τόσο να το φέρει σε πέρας όσο το να το γνωρίσει. Αν έστω καταφέρω να περιγράψω μερικά από τα εμπόδια που έχω συναντήσει στην προσπάθεια μου αυτή, θα νιώσω πως κάτι πέτυχα.



από το βιβλίο
Ο Κήπος
του Yves Le Manach
εκδόσεις Αλήστου Μνήμης

20131219 4 φωτογραφίες από τα μαύρα βόλια