Η θάλασσα φουσκωμένη και αφρισμένη κρατούσε την ομορφιά και τη δύναμη του κόσμου.
Από πάνω κρέμονταν τα σύννεφα, ψιλόβροχο έσταζε στο φρεσκοκουρεμένο μου κεφάλι, δεξιά και αριστερά τα όρια της παραλίας χάνονταν μέσα στην υγρασία. Από τον ορίζοντα το φουρτουνιασμένο πέλαγος έστελνε συνεχώς νέα κύματα.
Προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου, να συγκεντρωθώ και να συναντήσω τον εαυτό μου, έτσι όπως ήμουν εκεί: Μόνος στα βότσαλα, μπροστά στα κύματα με τα παπούτσια μου βρεγμένα και το νερό να στάζει στο κούτελο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου