Πως ορίζουμε την θέση μας στον κόσμο;
Είμαστε τα στοιχεία της αστυνομικής μας ταυτότητας;
Είμαστε το βιογραφικό μας σημείωμα;
Είμαστε οι τόποι, οι άνθρωποι, οι στιγμές που αγαπήσαμε και πονέσαμε;
Μπορούμε φωτογραφίζοντας να ορίσουμε, ή έστω να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιοί και ποιές είμαστε;
Μπορούν οι φωτογραφίες μας να αποκαλύψουν κάτι για μας;
Στις λίγες συναντήσεις του εργαστηρίου επιχειρήσαμε να θέσουμε τα παραπάνω ερωτήματα.
Οι φωτογραφίες της έκθεσης πιθανόν δείχνουν την αδυναμία καθαρής απάντησης, αλλά και τις εμμονές, τις συνήθειες, την ασφάλεια, την ομορφιά, τον φόβο και την αγάπη που συντροφεύει τη ζωή μας.
1 σχόλιο:
Οι φωτογραφίες των μεταναστών μπορεί να μην πρόδιδαν προηγούμενη επαγγελματική δραστηριότητα αλλά αυτό που πήρα προσωπικά κοιτάζοντάς τες, ήταν διαφανείς εικόνες με ένα ιδιαίτερο σκοτεινό χρώμα και βαρύ άρωμα, προερχόμενες από μεγάλο βάθος χρόνου…
Θεωρώ πολύ σημαντική την πρόκληση, να ξεχωρίσεις κι έπειτα να συνοψίσεις την αλήθεια που σε περιβάλλει σε μερικά εκατοστά χαρτιού, μετατρέποντας το μάτι του φακού σε μάτι της ψυχής σου.
Ένα μπράβο σε όλους για αυτή τη προσπάθεια καθώς και στην διοργάνωση του φεστιβάλ που έδωσε (αν και λίγο φτωχικά) την ευκαιρία σε μας τους έλληνες να ακούσουμε την φωνή των μεταναστών από τις μακρινές πατρίδες τους
κι ας μένουμε στην ίδια γειτονιά.
Δημοσίευση σχολίου