7 Οκτ 2010

η κουρτίνα

Μαζεύεται ο καιρός
ακουμπά στη σκιά της μέρας
Η θλίψη
αυτή η κραυγή της ματαιοδοξίας
χαζεύει τον ελαφρύ κυματισμό της κουρτίνας
Τριγύρω μου χαρτιά και σκόνη
απέξω ο αχός της αγοράς
με τη γλώσσα γλύφει πόμολα
Ο οδοκαθαριστής έχει μέρες να περάσει
Η κουρτίνα μόνη
λικνίζεται από φως και αέρα
ο χρόνος της περιπέτεια
ο χώρος της άπειρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: