κάθομαι στη βεράντα, ανάμεσα στις άσπρες κολώνες, στις πλαστικές καρέκλες και το επισκευασμένο παλιό ξύλινο τραπέζι· πάνω του ένα φλυτζάνι φλισκούνι με λίγο χαρουπόμελο, κάτω τα μωσαϊκά του εβδομήντα, στο χωράφι οι μουριές με μπερδεμένα τα κλαδιά τους. ησυχία· μόνο ο ήχος από τη θάλασσα ακούγεται.
φυσάει νοτιάς· ο πρώτος δυνατός νοτιάς του φθινοπώρου· τα κύματα εξαφάνισαν την παραλία, "ξερίζωσαν" μερικές καλοκαιρινές ομπρέλες· ελάχιστοι σήμερα οι τούρκοι τουρίστες· όλα ποτισμένα από την αλμύρα του νοτιά· το καλοκαίρι πέρασε· μένουν όμως αρκετές όμορφες μέρες στον κύκλο αυτού του χρόνου.
όχι ότι έχουν σημασία όλα αυτά, αλλά να, είναι που για να ξεχάσουμε, πρέπει να θυμόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου