κοιτάζω στο παράθυρο τα τελευταία φώτα της αττικής πριν το σούνιο
κι ανάμεσα τους, ανακλάται η αίθουσα του εστιατορίου αλλά και το πρόσωπο μου
το ταξίδι με το πλοίο, πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς
σου δίνει χρόνο, σου χαρίζει χρόνο με τον εαυτό σου
ένα κενό, μια παύση· μια παύση και γύρω γύρω η μαύρη θάλασσα
μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου ή ώσπου να σε πάρει ο ύπνος
μπορείς να ξανα-μετρηθείς με τον εαυτό σου
από παρατηρητής παρατηρούμενος
στα μεγάλα παράθυρα-οθόνες
το πλοίο, ιδίως τη νύχτα, είναι σαν στούντιο
και εσύ ο επιβάτης παίζεις σε έργο,
κομπάρσος τον εαυτό σου
και οι υπόλοιποι επιβάτες τον δικό τους εαυτό· κομπάρσοι όλοι
σε ένα έργο που δεν έχει συγκεκριμένους πρωταγωνιστές και σενάριο
υπάρχει μόνο ο χώρος του πλοίου
που μοιάζει με μεγάλο φαστ φούντ σε εμπορικό κέντρο
η θάλασσα δεν φαίνεται πουθενά
φώτα παντού φώτα, τηλεοράσεις, μπαρ και σαλόνια
είναι μαγικός ο χρόνος στο πλοίο
όσο κι αν βιάζεσαι να φτάσεις· ξέρεις
πως πρέπει να περάσουν οι ώρες, 4, 6, 8, ανάλογα το νησί
έχεις ελευθερία χώρου, δεν είσαι δεμένος σε ένα κάθισμα
αλλά οι περισσότεροι προσπαθούν να «σκοτώσουν» το χρόνο
να φύγει σαν να μην υπήρξε
κοιμούνται, κουβεντιάζουν, βλέπουν τηλεόρση
κι όμως, είναι από τις ελάχιστες φορές
που σου προσφέρεται η ευκαιρία
να συναντηθείς με τον εαυτό σου...
στο βάθος τα χλωμά φώτα που αναβοσβήνουν
πρέπει να είναι της εύβοιας.
21:58 επιβατηγό nissos samos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου