ένας ενιαίος άδειος χώρος, παλιοί σοβάδες με ρωγμές,
δίπλα ένας φροντισμένος κήπος με ζαρζαβατικά
σταθήκαμε, δυο ηλικιωμένες, πολύ αδύνατες κυρίες -ενενήντα και εβδομήντα χρονών;- έμοιαζαν μάνα και κόρη, κάθονταν δίπλα στην πόρτα
ευγενείς, μας ρώτησαν πως και ήρθαμε στο χωριό τους και μας πως αύριο έχουν πανηγύρι στο χωριό
χαιρετίσαμε και συνεχίσαμε τη βόλτα
επιστρέφοντας σταθήκαμε πάλι
μπήκαμε μέσα στο μαγαζί, ρώτησα τι ήταν παλιά
- ραφείο ήταν το είχε ο μπαμπάς μου όσο ζούσε, ε τώρα καθόμαστε εμείς..
- τα ονόματα σας;
- λίτσα και κούλα, ανιψιά και θεία ήμαστε
- κι ο στρατιώτης στο κάδρο;
- ο πατέρας μου, κι αυτός ράφτης ήτανε, εκεί είναι στον πόλεμο (1912)
- στον εμφύλιο, φύγατε;
- πιο νωρίς, με τους γερμανούς φύγαμε, σκοτώσανε πολλούς και τη μανούλα μου,
να δω πιο πέρα είναι το μνημείο
- κι ο κήπος δίπλα;
- δικός μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου