27 Μαρ 2014

παλιές ιστορίες




κάθε βράδυ κάθονται στο μαγαζί η ιστορία (όνομα είναι) και ο μιχάλης, παρέα με τους γονείς μου.
του μιχάλη του αρέσει να διηγείται ιστορίες από παλιά, ακόμα και πράγματα που δεν τα έχει ζήσει ο ίδιος αλλά τα θυμάται από τις διηγήσεις του πατέρα του.

κάθε οικογένεια είχε τη γελάδαν της, την κατσίκα της και δυο γαδάρους, η γελάδα ήταν απαραίτητη για το ζευγάρισμα, στο όργωμα και στο αλώνι.
στα κατώγια βάλανε τα ζα.
μικροί παέναμε με τους ντενεκέες να μαζέψομε την καβαλίνα αφτούς δρόμους. ήταν κοπριά, εν υπήρχαν τότε λιπάσματα.
πέντε αγροφύλακες είχεν το χωριό, άμαν κανείς ήκλεβγεν τον ενηβάζανε σε ένα γάδαρο και το γυρίζαν στην πλατεία. στη πείνα γυρίζαν το ρούκουνα και του λένε "βρε πάλι ήκλεβγες και σε γυρίζουν;" "ποιόν καλά να με γυρίζου ζωντανό παρά αποθαμένο". γιατί τότε γυρίζαν τους πεθαμένους από το σπίτι ντους στα μαγαζιά, την πλάτσα, να φτάσουν στην εκκλησιά.
με τη φασκομηγιά καθαρίζανε τα πιάτα, ήντα καθαρίζαν δηλαδή αφού τα γλύφαμε τα πιάτα. δείχτανε λιάκι νερό το περνούσανε μια με τη φασκομηγιά και καθάρισεν. και με την αχιγιά καθαρίζανε τα ρούχα.

ζωή σκληρή και δύσκολη που στηριζόταν στον κυκλικό χρόνο, στα έθιμα και τις συνήθειες, που έκαναν την ανάγκη αυτάρκεια και γνώση.
τώρα όλα αυτά μοιάζουν μακρινά και γραφικά. όμως από το τότε στο σήμερα είμαστε δυο ανάσες δρόμο. ζούμε στον ίδιο χώρο, δίπλα στις ίδιες βαριές πέτρες αλλά τις τελευταίες
δεκαετίες οι ευκολίες της τεχνολογίας και της κατανάλωσης, προφανώς έχουν βελτιώσει τις συνθήκες ζωής αλλά έχουν καταστρέψει την ενότητα αυτού του κόσμου. τον έχουν βγάλει από τη σειρά του, γνώσεις αιώνων δουλεμένες και χωνεμένες από τη μια γενιά στην άλλη χάθηκαν για πάντα. σαν ηχό μονάχα έρχονται καθισμένες πάνω στις αναμνήσεις.

η ζωή προχωρά ερήμην μας κι αλλάζει για να μένει ζωντανή. πολλές φορές γίνεται σουρεαλιστική. οι "αυλές" των ζώων του σαράντα και του πενήντα, αναπαλαιώνονται από αλβανούς μετανάστες με τον έλεγχο της αρχαιολογικής υπηρεσίας και μετατρέπονται σε θερινές κατοικίες για ανθρώπους που μεγάλωσαν στην αθήνα και τις ευρωπαϊκές μητροπόλης, το άλως της ιστορίας, απαλλαγμένο από το άχθος, είναι ελκυστικό.


θα επανέλθω



Δεν υπάρχουν σχόλια: