χωρίς τίτλο

η πληθώρα των φωτογραφιών, που παράγονται με όλους τους τρόπους καταγραφής εικόνων, τις περισ­σότερες φορές είναι πρόχειρα αποτυπώματα της τεχνολογίας και των βιαστικών μας αισθημάτων· σημειώσεις του εφήμερου και της ανάγκης μας να επιβεβαιώσουμε την παρουσία μας - ήμουν και 'γώ εκεί - προκαθορίζοντας τον τρόπο ανάγνωσης τους. 

η συγκίνηση έτσι κι αλλιώς έχει να κάνει με την αποκάλυψη του αυτονόητου, που μπορεί να είναι μπροστά μας αλλά απασχολημένοι με τους δαίμονες μας, δεν το αναγνωρίζουμε.

πέρα από τον μαζικό τρόπο χρήσης του φωτογραφικού μέσου και τις πολλές πρακτικές χρήσεις του, οι φωτογραφίες μπορούν να φανερώσουν την αγάπη μας για τον κόσμο· την αγάπη μας για τους ανθρώπους, για τα μικρά πράγματα πάνω στο τραπέζι, για τη θέα από το παράθυρο, τα λουλούδια, τα δέντρα, τη θάλασσα, τον ορίζοντα, το τοπίο και τον τόπο που μέσα του ζούμε. πως να κοιτάξει το βλέμμα αν σαν κουκούλι δεν αγκαλιάσει αυτό που είναι απέναντι του, πως να σταθούμε απέναντι σ' αυτό που υπάρχει αν δεν το αναγνωρίσουμε σαν αυτό που είναι· πως ν' απαθανατίσουμε τη στιγμή αν δεν συντονιστούμε, αν δεν συγκλονιστούμε με αυτό που ερήμην μας υπάρχει.