Μέσα Νοέμβρη, μεσημέρι με ήλιο χωρίς αέρα, φτάνουμε στη Σπαρτούντα. Η ατμόσφαιρα καθαρή, ανέφελο το Πελιναίο· μια ισχυρή γυαλάδα έρχεται από την κορυφή, πρέπει να είναι αντανάκλαση από τις λαμαρίνες της Αγίας Τριάδας. Κατέβηκα στην εκκλησία, πλατάνια και ροδιές στα παρτέρια, το λάστιχο τρέχει. Η εκκλησία είναι ανοικτή, μια κυρία βγαίνει και κλείνει την πόρτα, της λέω για το λάστιχο, «ναι εγώ το άφησα να ποτιστούν τα λουλούδια». Τη ρώτησα για το χωριό· «εδώ μένω μόνιμα, ε… είμαστε δεν είμαστε καμιά εικοσαριά».
το κείμενο και οι φωτογραφίες, στο aplotaria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου