1 Μαρ 2018

20180227 οι φοίνικες


τους βλέπω κάθε μέρα, είναι το πρώτο πράγμα που μπορώ να δω από το παράθυρο όταν ξυπνήσω, προσπαθώ να τους μετρήσω αλλά δεν ξέρω πόσοι είναι, δεκαπέντε; είκοσι; εικοσιπέντε; τους δείχνω και στο μωρό κάθε πρωί, πάντα κοιτάζει με ενδιαφέρον· οι φοίνικες, το άσπρο σπίτι, στο βάθος τα βουνά, επάνω ο ουρανός διαφορετικός κάθε μέρα, κάτω το χορτάρι, τα άσπρα και τα κίτρινα λουλούδια που αυξάνουν όσο έρχεται η άνοιξη.
αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι οι φοίνικες. 

πριν μερικές μέρες με τους δυνατούς νοτιάδες και τη βροχή, δυο εργάτες καθάρισαν τους μισούς. έβαλα μια σκαλωσιά και έφτασαν μέχρι πάνω.

τους φύτεψε ο ιδιοκτήτης του γειτονικού οικοπέδου, όταν έκτισε το σπίτι, πρέπει να ήταν αρχές του ογδόντα· δεν θυμάμαι αν τους έβαλε όλους μαζί ή σταδιακά με τα χρόνια· όλοι είναι πολύ ψηλοί. μερικές φορές πριν ή μετά τη βροχή το ηλιακό φως περνάει μέσα από τα σύννεφα και ενώ όλα είναι σκοτεινά οι φοίνικες λάμπουν, για λίγο. μετά ανοίγει ο ουρανός, ή κλείνει εντελώς.


Δεν υπάρχουν σχόλια: