για να φτάσεις στην παραλία, περνάς από ελιές και μαστιχόδεντρα, συναντάς κυνηγούς και αυτοκίνητα με κλούβες σκυλιών. μπαίνεις σε έναν χωματόδρομο, πάλι με μαστιχόδεντρα κι ελιές, προσπερνάς το σπίτι του βασίλη, που έχει κάνει τα βράχια να ανθίσουν, και τελειώνει ο χωματόδρομος. μετά κατηφορίζεις την κοίτη ενός ξεροπόταμου, κάθε χρόνο στενεύει το πέρασμα γιατί θεριεύει η άγρια βλάστηση, μυρίζει φασκόμηλο και θάλασσα που ακόμα δεν βλέπεις. περπατάς κάτω από τα ψηλά βράχια, ανάμεσα στις πικροδάφνες και τις λυγαριές, και σε ένα γύρισμα του μονοπατιού ξαφνικά βλέπεις τη θάλασσα· το μικρό πέτρινο σπίτι, που αυθαίρετα κάποτε χτίστηκε, όμορφο μοιάζει.
τα δυο αλμυρίκια μεγάλωσαν λίγο, το νερό, ζεστό, γυαλίζει τις πέτρες. στη μια άκρη είναι μια σκηνή, μια αιώρα και ένα νεαρό ζευγάρι· ξεκίνησαν από τη γαλλία πριν από μήνες και θέλουν να φτάσουν στην τυφλίδα της γεωργίας, κάποτε.
20190924
γύρω γύρω θάλασσα / γιάννης κωσταρής / βιβλία από το φωταγωγό / 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου