δίπλα στις πέτρες

Κουρασμένος τόπος που ενώ παλιότερα ήταν αφημένος στην εντροπία του χρόνου, η τωρινή του πολυεθνική και πολυπολιτισμική κοινωνία κάνει τη σκόνη του λάσπη και ξαναχτίζει τις παλιές πέτρες. Η Καλαμωτή, ένα από τα σημαντικότερα Μαστιχοχώρια, τα τελευταία χρόνια ανακατασκευάζεται δημιουργώντας στα παλιά ερείπια, λιτές κατοικίες με σεβασμό στην ιστορία που κουβαλούν ο χώρος και οι πέτρες του.

Επιστρέφω συνεχώς σ’ αυτό τον τόπο, μεγάλωσα στη φθορά του και τώρα τον παρατηρώ να αναστηλώνεται σιγά σιγά. Περπατώ στα πέτρινα σκεπαστά στενά˙ σφιχτή αρχιτεκτονική δομή,  οικονομία του χώρου, χορταριασμένα ερείπια και ακριβώς δίπλα οι κομψές αναπαλαιώσεις, αλλά και τα τούβλα, οι πλίνθοι, οι μαρμάρινες πλάκες και τα αλουμίνια κουφώματα από παλαιότερες ανακατασκευές του ’70 και του ’80 πριν έρθει η αρχαιολογική υπηρεσία και επιβάλλει κανόνες.

Διαβάζω την ιστορία του χωριού, την παλαιότερη και την πρόσφατη, στις επεμβάσεις των ανθρώπων και στη ζωή που τρέχει από μόνη της και την προτιμώ από τη μουσειακή ομορφιά της αρχαιολογικής συντήρησης και την γραφική αναπαραγωγή ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος που επίμονα προβάλλεται στις καλοκαιρινές γιορτές, σε ταινίες και λευκώματα.

Οι φωτογραφίες δεν θέλουν να αποδείξουν τίποτα, στέκονται δίπλα στις πέτρες και τις παρατηρούν, καταγράφοντας ίσως, τη σιωπή τους.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία του συλλόγου Καλαμωτούσων Αττικής.