Στέκεται απέναντι από το χωριό σαν τρισδιάστατο ισόπλευρο τρίγωνο, αρχετυπικό σχήμα βουνού, όπως θα το ζωγράφιζε ένα παιδί. Ανεβαίνει από το ποτάμι με πλατιές αναβαθμίδες, με μποστάνια, αμπέλια, ελιές, συκιές, βελανιδιές και χαμηλούς θάμνους. Ανάμεσα τους βόσκουν οικόσιτα πτηνά, κότες, κοκόρια, πάπιες γαλοπούλες, αλλά και πολλά κατσίκια και πρόβατα περιορισμένα μέσα σε ξερολιθιές και σύρματα. Τα ζώα όλη μέρα τριγυρίζουν νωχελικά στο χώρο που τους αναλογεί, αράζουν κάτω από τα δέντρα ή ξαπλώνουν στο ξερό πια χώμα, αφού έχουν φάει ότι μπορούσε να φυτρώσει. Αργά το απόγευμα ανήσυχα στριμώχνονται στις ταϊστρες περιμένοντας την τροφή τους.
Καθώς ανεβαίνει ο λόφος το χώμα και η βλάστηση λιγοστεύει, στην κορφή μένουν γυμνά τα βράχια. Ο λόφος είναι νότια του χωριού έτσι κοιτάζει συνεχώς τον ήλιο και όταν ησυχάσει η μέρα και οι άνθρωποι, μέχρι το επόμενο πρωί ακούγονται οι φωνές όλων των ζώων και των πτηνών.Ένας ολόκληρος κόσμος που κάθε βράδυ σπάει την ησυχία του ορεινού χωριού. Οι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία, ίσως και να τους νανουρίζουν οι φωνές τους.
Φυλακισμένα στον όμορφο λόφο μάλλον γνωρίζουν την τύχη της οικόσιτης προστασίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου