4 Σεπ 2011

20110902 1 κείμενο από την κώμη




2 σεπτεμβρίου κώμη
θυμάσαι που πηγαίναμε για μπάνιο;

Καλοστεκούμενη για την ηλικία της μέσα στη χρωματιστή ρόμπα της, περασμένα τα 80, ανέβηκε στη μεγάλη ζυγαριά έξω από το μίνι μάρκετ, περνούσα δίπλα εκείνη την ώρα «75» της είπα και της έδειξα το νούμερο. «Ου! 81 ήμουνε σαν ήρταμε απ΄το χωριό πριν το καλοκαίρι.»
Φεύγοντας με σταμάτησε: «Βρε γιάννη, θυμάσαι μικρά σαν ήμασταν που παέναμε στη θάλασσα, ήντα καλά που περνούσαμε! Τώρα βρε για πέμου έχεις 2-3 γκόμενες; Έ, έχεις;» Δεν πολυκατάλαβα, και λίγο ντράπηκα, ήμουν λιγότερα από τα μισά της χρόνια.
Θυμήθηκα τη χθεσινή κουβέντα με την μάνα μου για την ηλικιωμένη γειτόνισσα μας, που έχει Αλτσχάιμερ: "Νομίζει ότι είναι κοπέλα 20-30 χρονών, θυμάται μόνο από αυτή την εποχή και πίσω, νομίζει οτι ζει στο σπίτι της μάνας της και ότι η κόρη της είναι μια γυναίκα για τις δουλειές του σπιτιού. Ζει σαν να βλέπει εικόνες από εκείνη την εποχή.»

1 σχόλιο:

Chatzelenis George είπε...

Τελικά η δύναμη της Νοσταλγίας υπερνικά την ηλικία. Υπέροχο το κείμενό σου.