συνοριοφύλακες

 Πρωί σε παραλία της νότιας Χίου, φτάνουν σχεδόν ταυτόχρονα τρία-τέσσερα αυτοκίνητα της αστυνομίας, βγαίνουν νέα παιδιά με στολή, είναι οι νέοι συνοριοφύλακες που προέκυψαν μετά από διαγωνισμό και σύντομη εκπαίδευση. Αγοράζουν καφέδες και κάνουν χαλαρή βόλτα στην παραλία· καθαρά πρόσωπα, λίγο μαζεμένοι, μάλλον νιώθουν άβολα με την στολή. Κάποιοι από αυτούς πριν δυο μήνες έρχονταν εδώ για μπάνιο σαν απλοί πολίτες.

Την ίδια μέρα λίγο αργότερα πηγαίνω στο αεροδρόμιο, περιμένω την πτήση από Αθήνα. Καθώς τροχιοδρομεί το αεροπλάνο, φτάνουν δύο μοτοσυκλέτες με δύο άντρες η κάθε μία της «ομάδας» Δίας. Τους ανοίγουν την πλαϊνή σιδερένια πόρτα και μπαίνουν στο χώρο του αεροδιαδρόμου εκεί που φτάνουν οι αποσκευές. Κατεβαίνουν από τις μηχανές, είναι άντρες εύρωστοι, δυνατοί, σίγουροι για τον εαυτό τους και για την εξουσία που εκπέμπει η θέση τους, πατούν στέρεα στη γη, το βλέμμα του είναι αδιάφορο· πίνουν καφέ και περιμένουν, προφανώς ήρθαν εδώ στα πλαίσια της εργασίας τους.

Διαβάζω στον τοπικό τύπο: «Στις 1060 ανέρχονται οι αιτήσεις που κατατέθηκαν για την πρόσληψη συνοριοφυλάκων στη Χίο, στην δεύτερη προκήρυξη που αφορούσε την πρόσληψη 62 ακόμη για το νησί μας, πλέον των 98 της προηγούμενης προκήρυξης.»

Zούμε σε ένα νησί, σε ένα μικρόκοσμο, αναγνωρίζουμε αυτά που ήδη επαναλαμβανόμενα έχουν γίνει μέρος του κόσμου μας. Ότι είναι καινούργιο, παράξενο και διαφορετικό, δεν το βλέπουμε ή είμαστε επιφυλακτικοί να του δώσουμε χώρο. Ενεργούμε όπως οι προγόνοί μας, οι συντοπίτες μας, ο γνωστός μας κόσμος· έστω κι αν το βλέμμα μας σαρώνεται από εικόνες μιας παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας.

Κομμάτι ο καθένας από μας αυτού που αναγνωρίζουμε σαν δικό μας τόπο, αναζητούμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Αν υπάρχει σταθερή εργασία υποθέτουμε πως όλα τα άλλα θα γίνουν. Στα χρόνια που ζούμε είναι δύσκολη η εύρευση εργασίας με ικανοποιητικές απολαβές. Στο μόνο τομέα που η εκάστοτε κρατική εξουσία επενδύει είναι η ασφάλεια, έτσι συνεχώς προκύπτουν νέες θέσεις εργασίας στα παρελκόμενα επαγγελματα· αυτή την εποχή θέλουν συνοριοφύλακες. Νέοι που δεν έφυγαν ποτέ από το νησί αλλά και νέοι που σπούδασαν παραέξω και που έχουν ψυχανεμιστεί την ομορφιά και την περιπέτεια της ζωής, αφού τα σκεφτήκαν και τα μέτρησαν κατέθεσαν τα χαρτιά τους.

Αν αποσιωπήσεις το γεγονός ότι προορίζεσαι για φύλακας της εξουσίας και ότι είσαι στη δικαιοδοσία της, που μπορεί να σε κάνει συνοριοφύλακα, ματ, δίας, οπκε και διάφορα άλλα που δεν έχουν και την καλύτερη φήμη για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στους πολίτες και αν παραμερίσεις την κρατική βία -που θα γίνεις μέρος της- τότε, τουλάχιστον στην επαρχία, είναι ένα καλό επάγγελμα. Είσαι κοντά στα χωράφια σου, τις υπηρεσίες τις κάνεις κοντά στο σπίτι σου, μπορείς να έχεις ευέλικτο ωράριο και πιθανόν αρκετό ελεύθερο χρόνο.

Κάθε εξουσία που επενδύει στο φόβο έχει ανάγκη από φύλακες, κάθε κοινωνία που σαν προτεραιότητα έχει την ασφάλεια έχει ανάγκη από φύλακες.