Τ' άστρα είναι στον ουρανό και τα λουλούδια στη γη, κι η Χαλκίδα κατ' απ' τον ουρανό κι από τ' άστρα. Πάνω της λοιπόν ταξιδεύουν τα σύγνεφα. Κι εγώ είμαι κάτω. Πορπατώ και στοχάζομαι πως όλ' αυτά -και τα πλοία- γίνονται, όσο πάει, παραμύθια. Ήλιοι χρυσοί θα φωτίζουν τις στράτες μας, και τότε, οι κάτοποι μας, θ' αποπνέν οσμές πάγου. Και θάχουν τρελλαθεί από λόγια τους. Θα διαγράφονται τότε τόξα φωτεινά μες στα σούρουπα απ΄τ' αναμμένα αποτσίγαρα που θα πετάν όλοι αντάμα. Και τότε θάχει ανθίσει και η λύπη: Θάχει υψωθεί -σ' αυτή τη χαμένη πορεία τους- φαρμακερή μες στις καρδιές παπαρούνα.
από "Το Σόλο του Φίγκαρω"
Γιάννης Σκαρίμπας
εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου