...
Τότε ιδόντας έναν διαβάτη που κούτσαινε, σκέφτηκα πως ένας διαβάτης κουτσαίνει. Κι αισθανόμαν να μην έχω αντίρρηση. Σκέφτηκα πως κουτσός, αυτός θ' αργήσει να φτάσει στον τάφο του... Τι μ' έγνοιαζε μένα πούσαν τα σπίτια τετράγωνα; Τ' είχα να κάμω πούταν στρογγυλή η ημέρα; Αν έκρουα τα παλαμάκια μου τ' άκουγα, αν έπαυα να περπατάω, σταματούσα. Κι ό,τι ήθελα έκανα. Μπόραγα να πάω αποδώ, μπόραγα να στρίψω αποκείθες. Και τραβάω σ' ένα ρεστοράν αντίκρυ μου. Στέκομαι εκεί στην πόρτα κυττάζοντας τι φάτσες κάνουν όταν τρώνε οι άνθρωποι. Τα πηρούνια, στο φως του ήλιου, φλεγόντουσαν, κι οι άνθρωποι μοιάζαν σα να μάσαγαν λάμψεις. Και άκουσα ένα γκαρσόν να φωνάζει: "εντόσθια της ώρας..."
Γιάννης Σκαρίμπας
από "Το Σόλο του Φίγκαρω"
εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου