8 φωτογραφίες από την Αθήνα
τρία χρόνια πριν
Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και προβάλουν διστακτικά στην αρχή και πιο αποφασιστικά στην συνέχεια τρεις άντρες με τα πιστόλια στον αέρα, κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό τους! Για μια στιγμή ένιωσα πρωταγωνιστής σε αμερικάνικη ταινία.
- Τι κάνεις εδώ;
- Παιδιά ήρεμα, φωτογραφίες τραβάω.
Μετά από δεκαπέντε λεπτά σωματικής έρευνας, ερωτήσεων και τηλεφωνημάτων, με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση. Για το πως με είδαν, ποιος τους άνοιξε, και αν ήταν νόμιμη η ‘’σύλληψη’’, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Αν εξαιρέσουμε αυτή την άτυχη στιγμή στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, μια χαρά πέρασα για περισσότερα από πενήντα απογεύματα σε λόφους και ταράτσες της Αθήνας.
Λίγο αργότερα από την ώρα που δύει ο ήλιος πίσω από τις δυτικές συνοικίες και καθώς ο ουρανός φλέγεται από τα μοβ και τα κόκκινα, ανάβουν τα δημόσια φώτα της πόλης, φωτίζονται οι δρόμοι, οι οδικοί κόμβοι και οι γέφυρες, τα δημοτικά πάρκα και τα στάδια. Και πριν χαθεί το τελευταίο φως, φωτοβολεί η Ακρόπολη και τα άλλα μνημεία του ιστορικού κέντρου, καθώς και τα σύγχρονα αστικά μνημεία: πολυκαταστήματα, τράπεζες, ξενοδοχεία. Η πόλη λουσμένη με ηλεκτρικό ρεύμα, προβάλλει καθαγιασμένα τα δυνατά της σημεία. Οι κολόνες της ΔΕΗ, ο δημοτικός φωτισμός, οι προβολείς κτιρίων, εργοστασίων, γηπέδων, λεωφόρων, εποχούμενων οχημάτων, οι επιγραφές νυχτερινών κέντρων καθώς και οι χιλιάδες λάμπες από τα ανοιχτά παράθυρα των διαμερισμάτων, αποτελούν το φωτεινό είδωλο της πόλης, αποκαλύπτοντας ή καλύπτοντας τον τρόπο ζωής των κατοίκων της.
Μια λίμνη από φώτα η Αθήνα από ψηλά, μια καθημερινή σιωπηλή γιορτή. Λίγο παραέξω όμως από τα highlights του κέντρου και τα αρχαία μάρμαρα, ανασαίνει αργά η μονοτονία των γερασμένων πολυκατοικιών και των στενών βρόμικων δρόμων με τα ποτάμια παρκαρισμένων αυτοκινήτων και τους λαμπτήρες πυρακτώσεως. Κρυμμένες χαρές και δράματα συνηθισμένων ανθρώπων, πίσω από φωτισμένα παράθυρα μικροαστικών σαλονιών, υπόγεια δωμάτια μεταναστών, βουβά πεντάρια ηλικιωμένων φωτισμένα από την τηλεόραση.
Μπορεί το γοητευτικό άλως από φως και σκοτάδι να καλύπτει την ιδιωτική ζωή μας, αλλά μέσα από το ημιτελές παζλ των φώτων, εύκολα διακρίνεται ο σκελετός και οι μαύρες τρύπες του ρυθμού και της ανάσας της πόλης και των κατοίκων της.
. . .- Τι κάνεις εδώ;
- Παιδιά ήρεμα, φωτογραφίες τραβάω.
Μετά από δεκαπέντε λεπτά σωματικής έρευνας, ερωτήσεων και τηλεφωνημάτων, με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση. Για το πως με είδαν, ποιος τους άνοιξε, και αν ήταν νόμιμη η ‘’σύλληψη’’, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Αν εξαιρέσουμε αυτή την άτυχη στιγμή στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, μια χαρά πέρασα για περισσότερα από πενήντα απογεύματα σε λόφους και ταράτσες της Αθήνας.
Λίγο αργότερα από την ώρα που δύει ο ήλιος πίσω από τις δυτικές συνοικίες και καθώς ο ουρανός φλέγεται από τα μοβ και τα κόκκινα, ανάβουν τα δημόσια φώτα της πόλης, φωτίζονται οι δρόμοι, οι οδικοί κόμβοι και οι γέφυρες, τα δημοτικά πάρκα και τα στάδια. Και πριν χαθεί το τελευταίο φως, φωτοβολεί η Ακρόπολη και τα άλλα μνημεία του ιστορικού κέντρου, καθώς και τα σύγχρονα αστικά μνημεία: πολυκαταστήματα, τράπεζες, ξενοδοχεία. Η πόλη λουσμένη με ηλεκτρικό ρεύμα, προβάλλει καθαγιασμένα τα δυνατά της σημεία. Οι κολόνες της ΔΕΗ, ο δημοτικός φωτισμός, οι προβολείς κτιρίων, εργοστασίων, γηπέδων, λεωφόρων, εποχούμενων οχημάτων, οι επιγραφές νυχτερινών κέντρων καθώς και οι χιλιάδες λάμπες από τα ανοιχτά παράθυρα των διαμερισμάτων, αποτελούν το φωτεινό είδωλο της πόλης, αποκαλύπτοντας ή καλύπτοντας τον τρόπο ζωής των κατοίκων της.
Μια λίμνη από φώτα η Αθήνα από ψηλά, μια καθημερινή σιωπηλή γιορτή. Λίγο παραέξω όμως από τα highlights του κέντρου και τα αρχαία μάρμαρα, ανασαίνει αργά η μονοτονία των γερασμένων πολυκατοικιών και των στενών βρόμικων δρόμων με τα ποτάμια παρκαρισμένων αυτοκινήτων και τους λαμπτήρες πυρακτώσεως. Κρυμμένες χαρές και δράματα συνηθισμένων ανθρώπων, πίσω από φωτισμένα παράθυρα μικροαστικών σαλονιών, υπόγεια δωμάτια μεταναστών, βουβά πεντάρια ηλικιωμένων φωτισμένα από την τηλεόραση.
Μπορεί το γοητευτικό άλως από φως και σκοτάδι να καλύπτει την ιδιωτική ζωή μας, αλλά μέσα από το ημιτελές παζλ των φώτων, εύκολα διακρίνεται ο σκελετός και οι μαύρες τρύπες του ρυθμού και της ανάσας της πόλης και των κατοίκων της.
απόσπασμα
από αδημοσίευτο κείμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου