Πλησιάσαμε τα κάγκελα, τα φύλλα των δέντρων έκαιγαν το τελευταίο απογευματινό φως, ο ηλικιωμένος άντρας, άνοιγε ένα αυλάκι και η γυναίκα καθισμένη σε μια υπερυψωμένη βάση(;) στη μέση του οικοπέδου κάτι καθάριζε. Μόλις μας αντιλήφθηκαν πλησίασαν, τα πρόσωπα τους έλαμπαν συντονισμένα.
-Γεια σας, πολύ ωραίο κήπο έχετε, αλλά τι είναι αυτό στη μέση του οικοπέδου;
-Είναι τα θεμέλια, του πρώτου μας σπιτιού, αν προσέξατε διατηρούνται ακόμη και τα μωσαϊκά. Εικοσιπέντε χρονών, ήμασταν όταν ήρθαμε εδώ! Τώρα μένουμε στο πίσω σπίτι, αλλά κρατήσαμε κι αυτό για να το θυμόμαστε.
-Μπορεί να γίνουμε γείτονες..
-Α, είναι πολύ ωραία εδώ και ήσυχα, όχι φυσικά όπως παλιά..
-Γεια σας, πολύ ωραίο κήπο έχετε, αλλά τι είναι αυτό στη μέση του οικοπέδου;
-Είναι τα θεμέλια, του πρώτου μας σπιτιού, αν προσέξατε διατηρούνται ακόμη και τα μωσαϊκά. Εικοσιπέντε χρονών, ήμασταν όταν ήρθαμε εδώ! Τώρα μένουμε στο πίσω σπίτι, αλλά κρατήσαμε κι αυτό για να το θυμόμαστε.
-Μπορεί να γίνουμε γείτονες..
-Α, είναι πολύ ωραία εδώ και ήσυχα, όχι φυσικά όπως παλιά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου