στο χαρτοπωλείο

Είναι λίγο πριν την σύνταξη, σοβαρός -λέει τα τελείως απαραίτητα- αλλά και έτοιμος να χαμογελάσει αν χρειαστεί
-Γεια σας είχα δει προχθές κάτι χαρτιά... Σαμουά 120 γραμμάρια και λευκό 150;
- 140 είναι το λευκό, πάμε από δω
-Η ελάχιστη ποσότητα για να κοπούν είναι δέκα φύλλα;
-Ναι
-Από δέκα λοιπόν
-Για το σαμουά πάμε κάτω
Κατεβαίνουμε την πλατειά σκάλα στο κέντρο του μαγαζιού, κάτω είναι και η μηχανή κοπής, δίνω στο χειριστή της μηχανής τα λευκά
-είκοσι επί είκοσι κόψτε τα, να σας δώσω και τα άλλα να τα βάλετε μαζί
Τα κόβει, τα ανεβάζω πάνω
Είναι όρθιος πίσω από τον μεγάλο πάγκο, του τα δίνω.
Με αργές και σίγουρες κινήσεις - αισθάνομαι ότι αυτή τη μικρή ιεροτελεστία την έχει κάνει χιλιάδες φορές, αλλά μοιάζει σαν να είναι η πρώτη- ισιώνει τα τετράγωνα χαρτάκια και τα τυλίγει με προσοχή σε μια μεγάλη κίτρινη κόλλα, το κλείνει με σελοτέιπ, μου δίνει το μικρό πακέτο και με συνοδεύει στο ταμείο.
-Απόδειξη ε;
-Πολύ μικρό δεν είναι το ποσό για τιμολόγιο;
-Ε, ναι, μου λέει, με ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα.